Η χαρά της ζωής.

" Ένας θαυμάσιος τρόπος να κοιτάξεις τον εαυτό σου

είναι μέσα από την αντανάκλαση

των αντιδράσεων του άλλου

απέναντί σου."

Leo Buscaglia

Στην Κ.

Με πολλή, πολλή αγάπη...

Ένα από τα πιο ιδιαίτερα δώρα που μου έχουν κάνει ποτέ είναι ένα μικρό βιβλιαράκι με χρυσό εξώφυλλο, "Η Χαρά της ζωής". Ένα μικρό βιβλίο γεμάτο αποφθεύγματα για το πώς να χαίρεσαι κάθε στιγμή. Τέτοιου είδους βιβλία ποτέ δεν με εντυπωσίαζαν, όμως αυτό έχει άλλη αξία. Πέρυσι τα Χριστούγεννα μού το έκανε δώρο η φίλη Κ. Μέσα σ' αυτό, μου έγραψε μια μεγάλη αφιέρωση και στη συνέχεια σχολίασε με μολύβι κάθε φράση που της άρεσε ή που σήμαινε κάτι για 'κείνην ή για μένα.

Κάθε φορά που διαβάζω αυτό το βιβλίο- που έχει γίνει το αγαπημένο μου livre de chevet- αρχικά χαμογελώ, μετά αρχίζω να γελάω μόνη μου, ύστερα συγκινούμαι και καταλήγω πάντα, μα πάντα, να κλαίω... Και είναι από τις λίγες φορές που πιάνω τον εαυτό μου να κλαίει από χαρά.

Σήμερα Παρασκευή, άλλο ένα κανονικό απόγευμα μιας κανονικής μέρας, ξαναδιάβασα αυτό το μικρο βιβλιαράκι. Νόμιζα πως άκουγα τη φωνή της φίλης μου να μου μιλάει, να ξεπετιέται μέσα από τις σελίδες και να γελάμε μαζί. Και τότε άρχισαν πάλι να μου έρχονται στο μυαλό πολλές εικόνες, ανάκατες, γλυκιές, αναμνήσεις και στιγμές: ένα βράδυ στην παραλία της Σερίφου, ένα απόγευμα στην κούνια του εξοχικού της, ένα μεσημέρι στην καρότσα ενός αγροτικού, ένα πρωινό στην αυλή του χωριού μου, μία συζήτηση-εξομολόγηση ένα βράδυ στη Βαρκελώνη, καφέδες, ποτά, φαγητά, γέλια, κλάματα, κουβέντες βαθυστόχαστες και μή, σκέψεις για τη ζωή, τον έρωτα, την αγάπη, όνειρα για το μέλλον, για το ήμουν, το είμαι, το θα γίνω...

Χαρά της ζωής είναι οι άνθρωποι που έχουμε γύρω μας.

Χαρά της ζωής είναι οι άνθρωποί μας να μας συγκινούν με την αγάπη τους. Όπου κι αν είμαστε κι όπου κι αν είναι.

Μαρία,
26.11.2010