Σάββατο 31 Δεκεμβρίου 2011

Πες κάτι...







Αυτό ήταν το τελευταίο που διάβασα στους αθηναϊκούς δρόμους το τελευταίο απόγευμα του 2011. Εύχομαι το 2011 να λέμε πολλά "κάτι" και να γεμίζουμε τη ζωή μας. 

Καλή Χρονιά!




Μαρία
31.12.2011

Τρίτη 27 Δεκεμβρίου 2011

Historia de un amor...










Ya no estás más a mi lado corazón
en el alma sólo tengo soledad
y si ya no puedo verte,
porque Dios me hizo quererte
para hacerme sufrir más

Siempre fuiste la razón de mi existir,
adorarte para mi fue religión
y en tus besos yo encontraba
el calor que me brindaba,
el amor y la pasión.

Es la historia de un amor
como no hay otro igual
que me hizo comprender
todo el bien todo el mal

que le dio luz a mi vida,
apagándola después...


Ay, qué vida tan oscura,
sin tu amor no viviré.
Es la historia de un amor...













('Ισως το πρώτο ισπανικό τραγούδι που άκουσα, και σίγουρα το πρώτο που με συγκίνησε τόσο. Χρόνια πριν...)





María
26.12.2011













Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου 2011

"I' ll be home for Christmas..."






Αυτά τα Χριστούγεννα στόλισα για πρώτη φορά το σπιτάκι μου στη Βαρκελώνη. Με δεντράκι και απ' όλα! Μέχρι τώρα δεν το έκανα, γιατί πάντα έφευγα νωρίς για την Αθήνα. Φέτος όμως, πρώτη φορά ως εργαζόμενη θα φύγω πιο αργά... Κι ίσως φανεί περίεργο, αλλά φέτος ένιωσα σαν να "ανήκω" πιο πολύ εδώ, σαν το σπίτι να έγινε πιο πολύ σπίτι, σαν η ζωή εδώ να πήρε λίγο πιο πολύ το δρόμο της... 


Η επιστροφή στην Αθήνα τα Χριστούγεννα σηματοδοτεί για μένα το κλείσιμο ενός μικρού κύκλου. Ο κύκλος του πρώτου τετραμήνου. Ένα τετράμηνο διαφορετικό από τα άλλα, με πολύ τρέξιμο, δυο δουλειές, ένα διδακτορικό στη μέση, άγχος, κούραση, λιγότερο ελεύθερο χρόνο, λιγότερο ύπνο, αλλά και πολλή ικανοποίηση, πάθος για μια δουλειά στην οποία νιώθω εκατό τοις εκατό εγώ και για την οποία χτες συνειδητοποίησα πόσο απίστευτα πολύ με γεμίζει, μια υπέροχη παρέα, μια καινούργια ομιλία εν όψει...


Την καινούργια χρονιά πρέπει να παρθούν αποφάσεις. Αποφάσεις για το επόμενο βήμα. Τι θα είναι, πώς θα είναι, πού θα είναι. 


Πριν από αυτό όμως, και πριν ξεκινήσει ο καινούργιος κύκλος από Γενάρη, έχω ανάγκη να γυρίσω στο άλλο μου σπίτι, σε αυτό που μυρίζει κοτόπουλο με πατάτες στο φούρνο, σε αυτό που η μαμά με περιμένει στην πόρτα και ο μπαμπάς μου λέει "έλα και θα τα βρούμε όλα", σ΄αυτό που γίνομαι και πάλι μικρούλα, σ' αυτό που οι ευθύνες και τα προβλήματα για λίγο φεύγουν απ' τους ώμους μου, σ΄αυτό που ξαναβρίσκω την παιδική μου ανεμελιά, σ' αυτό το σπίτι που μου δίνει τόση ζεστασιά και θαλπωρή...


Έχω ανάγκη να ξεκουραστώ, να κοιμηθώ χωρίς να ξυπνητήρι, να με πάρει ο ύπνος κοιτώντας τα λαμπιόνια του δέντρου...


Μα πιο πολύ έχω ανάγκη να χωθώ στις αγκαλιές των δικών μου ανθρώπων, να περάσω χρόνο μαζί τους, να τους ακούσω, να μοιραστώ μαζί τους χρόνο, να καλύψω- όσο γίνεται- αυτό που χάνω όλον τον υπόλοιπο καιρό, να γελάσουμε όλοι μαζί γύρω από γιορτινά τραπέζια, να καθήσουμε μαζί δίπλα στο δέντρο... Nα τους (ξανα)πω πόσο μου έλειψαν και πόσο τους αγαπώ...




Τα Χριστούγεννα πλησιάζουν κι εγώ μετράω αντίστροφα...








Μαρία, 

18.12.2011

Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου 2011

"Ίσως μονάχα για μια νύχτα, αλλά θα είσαι εδώ..."



Περίεργα παιχνίδια παίζει το υποσυνείδητο.
Μερικές φορές φοβάμαι αυτό που δεν μπορώ να ελέγξω. Αυτή την εισβολή του παρελθόντος από το πουθενά.
Και πιο πολύ τη γλυκιά αίσθηση που σου αφήνει.
Μια αίσθηση που μένει ακόμα και το πρωί, όταν το φως της μέρας τα έχει πάρει όλα μαζί του.

"Θα είσαι εδώ, θα είσαι εδώ...
Ίσως μονάχα για μια νύχτα,
αλλά θα είσαι εδώ..."

Περίεργα παιχνίδια.
Για πόσο ακόμα θα είσαι εδώ τις νύχτες...;










Έξω σωπαίνει ο καιρός και καλοδέχεται,
μια υποψία από χιόνι σ΄ άδειο δρόμο.
Από το τζάμι έξω βλέπεις κι ονειρεύεσαι,
αυτή τη νύχτα που σταμάτησε ο χρόνος.

Είναι Χριστούγεννα ξανά και όλοι χαίρονται,
βλέπουν το δέντρο με τα φώτα στολισμένο.
Στέκουν μπροστά του αμίλητοι και σκέφτονται,
ένα τραγούδι τόσους μήνες ξεχασμένο.

Θα είσαι εδώ, θα είσαι εδώ,
ίσως μονάχα για μια νύχτα,
αλλά θα είσαι εδώ, θα είσαι εδώ.

Ο στρατιώτης με το τύμπανο στα χέρια του,
πετάει ψηλά τη μολυβένια τη στολή του.
παίρνει ζωή, στέκεται στα πόδια του,
και ψιθυρίζει ένα τραγούδι απ΄ τη ψυχή του.

Θα είσαι εδώ, θα είσαι εδώ,
ίσως μονάχα για μια νύχτα.

Θα είσαι εδώ, θα είσαι εδώ.
Θα είσαι εδώ...

Θα είσαι εδώ, θα είσαι εδώ,
ίσως μονάχα για μια νύχτα.

θα είσαι εδώ, θα είσαι εδώ.
Θα είσαι εδώ....

Θα είσαι εδώ, θα είσαι εδώ,
ίσως μονάχα για μια νύχτα.

Θα είσαι εδώ, θα είσαι
εδώ.
Θα είσαι εδώ.



Μάνος Ξυδούς












Μαρία,
08.12.2011