"I' ll be home for Christmas..."

Αυτά τα Χριστούγεννα στόλισα για πρώτη φορά το σπιτάκι μου στη Βαρκελώνη. Με δεντράκι και απ' όλα! Μέχρι τώρα δεν το έκανα, γιατί πάντα έφευγα νωρίς για την Αθήνα. Φέτος όμως, πρώτη φορά ως εργαζόμενη θα φύγω πιο αργά... Κι ίσως φανεί περίεργο, αλλά φέτος ένιωσα σαν να "ανήκω" πιο πολύ εδώ, σαν το σπίτι να έγινε πιο πολύ σπίτι, σαν η ζωή εδώ να πήρε λίγο πιο πολύ το δρόμο της... 


Η επιστροφή στην Αθήνα τα Χριστούγεννα σηματοδοτεί για μένα το κλείσιμο ενός μικρού κύκλου. Ο κύκλος του πρώτου τετραμήνου. Ένα τετράμηνο διαφορετικό από τα άλλα, με πολύ τρέξιμο, δυο δουλειές, ένα διδακτορικό στη μέση, άγχος, κούραση, λιγότερο ελεύθερο χρόνο, λιγότερο ύπνο, αλλά και πολλή ικανοποίηση, πάθος για μια δουλειά στην οποία νιώθω εκατό τοις εκατό εγώ και για την οποία χτες συνειδητοποίησα πόσο απίστευτα πολύ με γεμίζει, μια υπέροχη παρέα, μια καινούργια ομιλία εν όψει...


Την καινούργια χρονιά πρέπει να παρθούν αποφάσεις. Αποφάσεις για το επόμενο βήμα. Τι θα είναι, πώς θα είναι, πού θα είναι. 


Πριν από αυτό όμως, και πριν ξεκινήσει ο καινούργιος κύκλος από Γενάρη, έχω ανάγκη να γυρίσω στο άλλο μου σπίτι, σε αυτό που μυρίζει κοτόπουλο με πατάτες στο φούρνο, σε αυτό που η μαμά με περιμένει στην πόρτα και ο μπαμπάς μου λέει "έλα και θα τα βρούμε όλα", σ΄αυτό που γίνομαι και πάλι μικρούλα, σ' αυτό που οι ευθύνες και τα προβλήματα για λίγο φεύγουν απ' τους ώμους μου, σ΄αυτό που ξαναβρίσκω την παιδική μου ανεμελιά, σ' αυτό το σπίτι που μου δίνει τόση ζεστασιά και θαλπωρή...


Έχω ανάγκη να ξεκουραστώ, να κοιμηθώ χωρίς να ξυπνητήρι, να με πάρει ο ύπνος κοιτώντας τα λαμπιόνια του δέντρου...


Μα πιο πολύ έχω ανάγκη να χωθώ στις αγκαλιές των δικών μου ανθρώπων, να περάσω χρόνο μαζί τους, να τους ακούσω, να μοιραστώ μαζί τους χρόνο, να καλύψω- όσο γίνεται- αυτό που χάνω όλον τον υπόλοιπο καιρό, να γελάσουμε όλοι μαζί γύρω από γιορτινά τραπέζια, να καθήσουμε μαζί δίπλα στο δέντρο... Nα τους (ξανα)πω πόσο μου έλειψαν και πόσο τους αγαπώ...




Τα Χριστούγεννα πλησιάζουν κι εγώ μετράω αντίστροφα...

Μαρία, 
18.12.2011