"Ίσως μονάχα για μια νύχτα, αλλά θα είσαι εδώ..."

Περίεργα παιχνίδια παίζει το υποσυνείδητο.

Μερικές φορές φοβάμαι αυτό που δεν μπορώ να ελέγξω. Αυτή την εισβολή του παρελθόντος από το πουθενά.

Και πιο πολύ τη γλυκιά αίσθηση που σου αφήνει.

Μια αίσθηση που μένει ακόμα και το πρωί, όταν το φως της μέρας τα έχει πάρει όλα μαζί του.

"Θα είσαι εδώ, θα είσαι εδώ...

Ίσως μονάχα για μια νύχτα,

αλλά θα είσαι εδώ..."

Περίεργα παιχνίδια.

Για πόσο ακόμα θα είσαι εδώ τις νύχτες...;

Έξω σωπαίνει ο καιρός και καλοδέχεται,
μια υποψία από χιόνι σ΄ άδειο δρόμο.
Από το τζάμι έξω βλέπεις κι ονειρεύεσαι,
αυτή τη νύχτα που σταμάτησε ο χρόνος.

Είναι Χριστούγεννα ξανά και όλοι χαίρονται,
βλέπουν το δέντρο με τα φώτα στολισμένο.
Στέκουν μπροστά του αμίλητοι και σκέφτονται,
ένα τραγούδι τόσους μήνες ξεχασμένο.

Θα είσαι εδώ, θα είσαι εδώ,
ίσως μονάχα για μια νύχτα,
αλλά θα είσαι εδώ, θα είσαι εδώ.

Ο στρατιώτης με το τύμπανο στα χέρια του,
πετάει ψηλά τη μολυβένια τη στολή του.
παίρνει ζωή, στέκεται στα πόδια του,
και ψιθυρίζει ένα τραγούδι απ΄ τη ψυχή του.

Θα είσαι εδώ, θα είσαι εδώ,
ίσως μονάχα για μια νύχτα.

Θα είσαι εδώ, θα είσαι εδώ.
Θα είσαι εδώ...

Θα είσαι εδώ, θα είσαι εδώ,
ίσως μονάχα για μια νύχτα.

θα είσαι εδώ, θα είσαι εδώ.
Θα είσαι εδώ....

Θα είσαι εδώ, θα είσαι εδώ,
ίσως μονάχα για μια νύχτα.

Θα είσαι εδώ, θα είσαι εδώ.
Θα είσαι εδώ.

Μάνος Ξυδούς

Μαρία,

08.12.2011