Παρασκευή 9 Ιανουαρίου 2009

Silence, je rêve.....



Σήμερα το πρωί δεν μπορούσα με τίποτα να ξυπνήσω. Το ξυπνητήρι χτυπούσε ασταμάτητα, άλλα το μονότονο ντρρρριιιιιινννν του ηχούσε στα αυτιά μου σαν μελωδία από πιάνο.

Φταίει μάλλον που ονειρευόμουν.

Είχα καιρό να ονειρευτώ τόσο "ζωντανό" όνειρο.
Έβλεπα ότι είχα επιστρέψει στην παλιά μου πόλη, στο παλιό μου σπίτι. Σαν να είχε σταματήσει ο χρόνος και να έπιανα τη παλιά μου ζωή από εκεί που την είχα αφήσει...
Η γειτονιά ήταν ίδια: η πλατεία, οι δρόμοι, τα σπίτια...
Ακόμα και ο υπάλληλος του συνοικιακού περιπτέρου ήταν ο ίδιος. Με αναγνώρισε! "Κοίτα να δεις, σκέφτηκα, μετά από τόσο καιρό"!!!
Έκανα πάλι την ίδια διαδρομή: από τη στάση του μετρό στο σπίτι.
Χαιρετούσα σε άλλη γλώσσα. Ξαναέβρισκα όλους τους φίλους που άφησα πίσω.
Ήταν τόσο όμορφα όλα, τόσο "καθημερινά¨... Μια άλλη καθημερινότητα, πολύ μακρινή...


Κάποτε ξύπνησα. Δίπλα μου στο μαξιλάρι "κοιμόταν" μαζί και το ξυπνητήρι μου. Άνοιξα αμέσως τα παντζούρια και κοίταξα από το παράθυρο. Ήταν η άλλη καθημερινότητα, η κοντινή, η τωρινή...

Δεν ένιωσα λύπη. Νοσταλγία ίσως, αλλά λύπη όχι.
"Ό, τι περνάει, περνάει καλά...", όπως μου λέει συχνά η φίλη μου Κ. Έτσι είναι.


Σήμερα έχω ένα συνεχές μειδίαμα στο πρόσωπο. Χάρη σ' αυτό το ταξίδι-αστραπή στο χώρο και στο χρόνο. Είχα ξεχάσει πόσο ωραίο είναι να ονειρεύεσαι...




" Όνειρο σημαίνει

φτερούγα ύπνου από κερί
που ήλιο ερωτεύται και λιώνει,
φύλλα που θαυμαστά ισορροπούν
σα να πατάνε σε κλαδιά
ενώ το βλέπεις καθαρά
πως δεν υπάρχει δέντρο,
ν' ακούς να τραγουδάνε χίλια ναι
απ' το λαρύγγι του όχι.


Όνειρο σημαίνει
να μην υπάρχουν σύνορα
κι οι βλοσυροί καχύποπτοι φρουροί τους.
Ελεύθερα να μπαίνεις σ' άνθρωπο
κι ούτε τις ει, τις οιδε.


Δεν ήρθε κι ένα απόγευμα
που να μη γίνει βράδυ.

Κι όνειρο σημαίνει

να έρθει κι ένα απόγευμα

που να μη γίνει βράδυ,

να έρθει κι ένα όνειρο

που να μη γίνει άνθρωπος,

να έρθει κι ένας άνθρωπος

που να μη γίνει όνειρο,

τις οιδε, τις ει.


Ξανοίχτηκα πολύ σε ορισμούς
κι' είν' επικίνδυνο να κλαις χωρίς πυξίδα."




ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ
"Σύνδρομο" (ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΣΩΜΑ ΜΟΥ-1981)



(Εικόνα 1: "Το όνειρο"-Pablo Picasso
Eικόνα 2: "Un sueño dentro de otro" από: tanlargaspestagnas.wordpress.com)



María
9.1.09

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Τι όμορφο να ξυπνάς αγκαλιά μ’ ένα όμορφο όνειρο. Να το παίρνει μαζί σου, να του συστήνεις τους αγαπημένους σου ανθρώπους και να του γνωρίζεις τα μέρη που αγαπάς.

Vive La Vie... είπε...

Πράγματι, τι όμορφο το όνειρο, κι αυτή η γλυκιά αίσθηση που σου αφήνει το πρωί που ξυπνάς...
Κι όταν μπορείς να το μοιραστείς, ακόμα πιο ωραία...