Πάει καιρός που έλεγα ότι ήθελα να αλλάξω το κομοδίνο μου. Που λες, το κομοδίνο δεν είναι απλό πράγμα, γιατί είναι το πρώτο που βλέπεις το πρωί που ξυπνάς και το τελευταίο το βράδυ πριν κλείσεις τα μάτια σου.
Το πρώτο πράγμα που ήθελα να αλλάξω ήταν το λαμπατέρ. Έψαχνα ένα παρόμοιο με αυτό που είχα στο δωμάτιό μου στην Αθήνα και μου άρεσε πολύ. Κόκκινο. Αλλά όπως μου συμβαίνει πάντα, όταν ψάχνω κάτι συγκεκριμένο δεν το βρίσκω ποτέ. Κι έτσι η αλλαγή του κομοδίνου όλο αναβαλλόταν. Όμως- επίσης όπως συμβαίνει πάντα- όταν σταματάς να ψάχνεις, βρίσκεις αυτό που ήθελες!
Βρήκα λαμπατέρ! Στοπ.
Κόκκινο.
Με ξύλινη βάση, σκαλιστή.
Μικροσκοπικό.
Αυτό που ήθελα να έχει το κομοδίνο αυτής της χρονιάς ήταν λίγο κόκκινο, Hopper, Cy Twombly, βιβλία-πάντα-, κάτι από τη Νέα Υόρκη και κάτι από το Παρίσι.
Και το έφτιαξα.
Το κομοδίνο άλλαξε όψη!
Ξάπλωσα στο κρεβάτι και σκέφτηκα πως κάτι τέτοιες λεπτομέρειες μετατρέπουν το χώρο από σπίτι σε "σπιτικό". Γιατί εκεί που πριν λίγο ήταν ένα απλό ξύλινο επιπλάκι και δύο τοίχοι, τώρα βρίσκεται ένα κομμάτι από μένα.
Μ.,
10.12.2013
Βαρκελώνη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου