Περπατώ προς το Πανεπιστήμιο. Είναι νωρίς και τα μαγαζιά δεν έχουν ανοίξει ακόμα, ούτε υπάρχει πολύς κόσμος στους δρόμους. Σκέφτομαι ότι είναι η τελευταία μου εβδομάδα στην Ουάσινγτον και ότι ο καιρός πέρασε- όπως πάντα- πολύ γρήγορα.
Στην P Street που περπατώ, τα φύλλα των δέντρων έχουν σκεπάσει το δρόμο... Έχουν χρώματα μαγικά, κίτρινα, μπεζ, κόκκινα... Είναι ο πιο όμορφος τρόπος για να συνειδητοποιήσει κανείς την έλευση του φθινοπώρου...
Ήρθε το φθινόπωρο, αυτό συνειδητοποιώ. Αυτή είναι η στιγμή της 30ης αυτού του μηνός. 30 Σεπτεμβρίου.
Πέρασαν οι μέρες και σε λίγο όλο αυτό το διάστημα των έξι εβδομάδων στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού θα είναι παρελθόν. Θα είναι περίεργη η επιστροφή. Όλα όσα μαθαίνω τον τελευταίο καιρό, όλη αυτή η καινούργια καθημερινότητα που κατακτήθηκε σιγά-σιγά, θα πρέπει να αλλάξει και πάλι. Κάτι που τώρα μοιάζει τόσο φυσικό, ας πούμε αυτή η διαδρομή που κάνω κάθε πρωί από την Bethesda μέχρι τη σχολή, ο δρόμος προς τη στάση του λεωφορείου στη Massachusetts Avenue, το πρώτο λεωφορείο, μετά το δεύτερο, να προλάβω την αλλαγή, το 31, το 32 και το 36 μου κάνουν γιατί κατεβαίνουν την Wisconsin Avenue, η στάση μου, απέναντι από το Thomas Sweet που έχει το καλύτερο παγωτό με γεύση αμαρέττο, μετά κατεβαίνω και μετά 5 λεπτά περπάτημα...
Και σε λίγες μέρες θα βρίσκομαι πίσω στη Βαρκελώνη, δε θα κοιτάω πια τα κτίρια της Virginia και το ποτάμι από τον 5ο όροφο της βιβλιοθήκης, θα βλέπω τη Σαγράδα Φαμίλια και τη θάλασσα, θα γυρίσω στο σπίτι μου με τα χρωματιστά βαρκελωνέζικα πλακάκια, στο μπαλκόνι με το φυστικί τραπεζάκι. Τα φύλλα των δέντρων της calle Marina θα έχουν κιτρινίσει- τα άφησα πράσινα και φουντωτά και θα τα βρω λίγο πριν πέσουν... Θα γυρίσω στην παλιά καθημερινότητα, στους φίλους που περιμένουν, στους μαθητές μου, στις ατέλειωτες ώρες δουλειάς... Να και κάτι που θα είναι κοινό! Όπου και να βρίσκομαι οι ώρες δουλειάς είναι οι ίδιες!!!
Ένα καινούργιο φθινόπωρο ξεκινά, μια καινούργια αρχή, ένα φθινόπωρο πολύ γεμάτο...
Κι αυτό το διάστημα που πέρασε θα είναι αυτό ακριβώς που έπρεπε να είναι. Μια εξερεύνηση γύρω μου και μέσα μου, ένας τρόπος να διευρύνω τον τρόπο που βλέπω. Τον κόσμο, τους άλλους, εμένα. Πέτυχε το σκοπό του.
Θα μου λείψει αυτό το καινούργιο "εδώ", αλλά το σημαντικό είναι"ό, τι περνάει, να περνάει καλά."
Και νομίζω ότι κι αυτό πέτυχε το σκοπό του.
Μ.
30.09.2013
Georgetown University, Washington DC
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου