Πέμπτη 22 Οκτωβρίου 2009

Βροχή.

"Κάτι τι σου είπε η βροχή
κάτι τι σου είπε ο Σεπτέμβρης,
κι έγινε η μορφή σου τζάμι θολό..."

Κική Δημουλά



Σήμερα βρέχει πολύ στη Βαρκελώνη.
Όταν βρέχει, θυμάμαι...


Πάντα αγαπούσα τις μέρες με βροχή...
Μου έβγαζαν μια αίσθηση γλυκιάς μελαγχολίας...


Τώρα με πονάνε πολύ.


Σήμερα θα ήθελα κάτι απλό.
Να μου στείλεις ένα μήνυμα και να μου πεις ότι βλέπεις τη βροχή και με σκέφτεσαι.
Να περπατήσουμε στη βροχή κάτω από την ίδια ομπρέλα.
Να ανοίξεις το παλτό σου κι εγώ να κρυφτώ μέσα, σαν να ήταν το πιο ασφαλές καταφύγιο.
Να νιώσω ξανά τη ζεστασιά της αγκαλιάς σου.
Να μοιραστούμε πάλι μια στιγμή.
Μια στιγμή, τόσο απλά.


Και αντί αυτού...
Κοιτάω τη βροχή... Μόνη.




Μαρία,
22.10.2009

2 σχόλια:

Γιαννης Τολιας είπε...

Οι μέρες της βροχής
είναι η διαδικασία του ερχομού σου
Το μυστικό βάδισμα
Απειροελάχιστη αναμονή
Η απόσταση ενός διαδρόμου
Ύστερα η υγρασία σου πληθαίνει
Μεθώντας τα οράματα του σκότους
Αποδεσμεύοντας εκκωφαντικά
την ύστατη εκβολή μου

Οι μέρες της βροχής
είναι η μισάνοιχτη πόρτα μου.

Vive La Vie... είπε...

Πολύ, πολύ όμορφο...

Χάρηκα ιδιαίτερα για την επισκεψή σας...:)

M.