Incertidumbre...

Μια καινούργια λέξη που πρόσφατα προστέθηκε στο λεξιλόγιό μου και κατόπιν στον πίνακα με τις αγαπημένες μου ισπανικές λέξεις είναι η λέξη "incentidumbre". Incertidumbre. Αβεβαιότητα. Αυτή θα είναι και η λέξη της φετινής χρονιάς. Αβεβαιότητα για όλα.

Με χωρίζει ένας μήνας από την άλλη πλευρά του ωκεανού και άλλος ένας από την Αθήνα. Βρίσκομαι ακριβώς στο μέσο ενός περίεργου διαστήματος.

Πέρασε ένας μήνας από τη μέρα που γύρισα και όλα έχουν βρει πια τους παλιούς ρυθμούς. Επιστροφή στην καθημερινότητα των τελευταίων τεσσάρων χρόνων, και του πέμπτου που άρχισε ήδη να μετράει. Από την πρώτη κιόλας στιγμή που επέστρεψα είχα συνειδητοποιήσει ότι δεν θα είναι μια εύκολη χρονιά. Θα είναι μια χρονιά σκληρής δουλειάς και αποφάσεων. Είναι από αυτές τις χρονιές που εγώ τις ονομάζω "διεκπαιρεωτικές" ή "χρονιές προετοιμασίας", αυτές τις χρονιές που είναι λίγο άχαρες και άχρωμες, που το μόνο θετικό που έχουν να σου δώσουν είναι που ετοιμάζουν το πεδίο για το επόμενο βήμα.

Το επόμενο βήμα. Η βασική πηγή της αβεβαιότητας. Πού θα είμαι σε έναν χρόνο από τώρα. Τι θα κάνω. Πώς θα είναι η ζωή μου. Και πάλι. Πού θα είμαι. 

Το διάστημα που διανύω είναι άχρωμο. Οι σκέψεις μου με βυθίζουν, με εμποδίζουν να χαρώ, με εμποδίζουν να δω τα πράγματα πιο ήρεμα.

.........

Την προηγούμενη εβδομάδα μία μαθήτριά μου με ρώτησε τι θέλω να κάνω μόλις τελειώσω το διδακτορικό και αν θέλω να μείνω στη Βαρκελώνη. Μόλις το άκουσα λέω, βαλτή είναι; Της είπα ότι δεν ξέρω και ότι ακριβώς αυτή η αβεβαιότητα με σκοτώνει. "La incertidumbre me está matando", είπα χρησιμοποιώντας την αγαπημένη μου πλέον λέξη. Και τότε εκείνη γύρισε και μου αποκρίθηκε "en nuestras vidas siempre habrá incertidumbre, porque la incertidumbre es vida, es LA vida. Lo único que no es incierto es tu família y tus amigos. Todo el resto no es estable y nunca sabrás qué te espera en el momento siguiente. Pero sí que sabrás que en algún lugar de mundo, tú en Grecia, tienes una casa que siempre te esperará." Έτσι είπε η V. και ήθελα να το γράψω να το θυμάμαι έτσι στα ισπανικά, όπως το είπε. Στη ζωή πάντα θα υπάρχει αβεβαιότητα, γιατί η αβεβαιότητα είναι ζωή, είναι η ΙΔΙΑ η ζωή. Οι μόνες σταθερές στη ζωή μας είναι οι οικογένειά μας και οι φίλοι μας. Πότε δε μπορείς να ξέρεις τι σε περιμένει το επόμενο λεπτό, αλλά θα ξέρεις ότι κάπου στον κόσμο έχεις ένα σπίτι που πάντα θα σε περιμένει. 

...........

Δύο μέρες τώρα βγαίνω και περπατάω την ώρα που δύει ο ήλιος. Μόνη μου. Χτες σήκωσα τα μάτια και ο ουρανός ήταν πανέμορφος. Τα χρώματα ήταν τόσο μαγικά που δεν άντεξα και τον έβγαλα μια φωτογραφία. Σκεφτόμουν αυτά που μου είπε η μαθήτριά μου και πώς θα καταφέρω να δω τα πράγματα από άλλη σκοπιά. Πρώτη φορά νιώθω τόσο αδύναμη να βρω κάτι θετικό και να αλλάξω την οπτική μου. Χτες όμως, που είδα τον ουρανό τόσο όμορφο και είχα αυτήν την μικρή στιγμή, σκέφτηκα ότι ίσως και να μην είναι όλα τόσο άχρωμα τελικά, ίσως το χρώμα βρίσκεται εκεί από πάνω μας, και περιμένει μόνο να σηκώσουμε το βλέμμα.  

..........

Σήμερα αγόρασα μια μικροσκοπική υδρόγειο- ήθελα μία εδώ και πολύ καιρό. Την έβαλα πάνω στο γραφείο μου, για να "ονειρεύομαι πως φεύγω για ταξίδια". Δεν είναι, βέβαια, και δύσκολο, αφού το μυαλό μου είναι πάντα έτοιμο να πετάξει μακριά.

...........

"La vida la vamos haciendo sin tener la más mínima idea de cómo queremos que nos quede."*

..............

Και ίσως αυτό να είναι το ωραίο.

*Από την ταινία "Medianeras".

Μαρία,

09.10.2013

Βαρκελώνη