Πιστή στη καινούργια μου μικρή συνήθεια: είπα, κάθε 30 του μηνός θα σηκώνω τα μάτια και θα καταγράφω ό, τι βλέπω.
30 Αυγούστου λοιπόν.
Πόσο διαφορετική θέα από αυτήν του προηγούμενου μήνα τέτοια. Νιώθω να με χωρίζουν μήνες, κι όμως δεν είναι παρά 30 μέρες...
Απόγευμα Παρασκευής. Βρίσκομαι στη βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου. Σηκώνω τα μάτια και βλέπω το πράσινο των δέντρων του Georgetown, τον ποταμό Potomac και τα κτίρια της πόλης. Αεροπλάνα περνάνε συνέχεια και σχίζουν τον αέρα. Πετάνε τόσο κοντά που έχω την αίσθηση ότι λίγο να απλώσω το χέρι, θα τα πιάσω. Γύρω μου βιβλία, πολλά βιβλία, σημειώσεις, χαρτιά, ημερολόγια...
Καινούργιες εικόνες. Καινούργια γλώσσα στ' αυτιά μου. Ρυθμοί εντατικοί. Δε θέλω να με παρασύρουν. Θέλω να μπορώ να σταματάω λίγο και να κοιτάω κάθε μέρα "λίγο ουρανό, λίγο πράσινο και λίγη θάλασσα". Εδώ δεν έχω θάλασσα, αλλά και το ποτάμι καλό είναι!
M.
Washington D.C.
30.08.2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου