Θέλω να έρθει το καλοκαίρι και να πάρει και μένα μαζί του.
Θέλω να περάσουν οι μέρες και να έρθουν οι διακοπές.
Κι εγώ να χαθώ σε μια παραλία με ένα βιβλίο κι ο χρόνος να σταματήσει.
Θέλω να κλείσω τα μάτια και να ακούω μόνο τον ήχο που κάνουν τα κύματα όταν σκάνε στη στεριά.
...
Είναι Παρασκευή και δε δουλεύω απόγευμα. Τα απογεύματα που δε δουλεύω κάθομαι στο μικρό μπαλκονάκι μου κι αφήνω τον αέρα να μου παίρνει τα μαλλιά. Τώρα είναι βράδυ και ακούγεται μόνο ο ήχος του νυχτερινού λεωφορείου που ξεκίνησε ήδη τη βόλτα του στην πόλη. Ενίοτε η ξανθιά κυρία του απέναντι μπαλκονιού ανάβει τα φώτα και με ξαφνιάζει λίγο. Θα ποτίσει τα λουλούδια της και θα ξαναμπεί. Δίκιο είχα. Μπήκε πάλι μέσα και τα φώτα έσβησαν.
...
Κουράστηκα.
Κουράστηκα πολύ.
Δεν είναι μόνο η σωματική κούραση, αυτή που νιώθω κάθε μέρα τρέχοντας από τη μια δουλειά στην άλλη, προσπαθώντας να τα χωρέσω όλα, όσο η ψυχική κούραση. Πόσες απογοητεύσεις χωράει ένας μήνας καλοκαιριού, πόσα "χαστούκια", δυσκολίες, εμπόδια... Πόσα σπασμένα όνειρα... Αυτός ο μήνας δοκιμάζει τις αντοχές μου.
Μέχρι τώρα τον αντιμετώπιζα με πολλή μοναξιά και απομόνωση. Mόνη με τις σκέψεις μου, προσπαθώντας να εξηγήσω πώς και γιατί και κυρίως "και μετά τι...;".
...
Μου έλειψαν οι φίλοι μου στην Αθήνα.
Θέλω να γυρίσω και να περάσω ώρες μαζί τους, να τους πόσο πόσο μου λείψανε, πόσο μου λείπουνε, πόσο τους χρειάζομαι. Να τους ανοίξω την καρδιά μου, να μοιραστώ όλα όσα με προβληματίζουν, όσα με κάνουν να σκοτεινιάζω. Κι εκείνοι να με ακούν και να μου ανοίγουν την αγκαλιά τους, γιατί η λύπη όταν την μοιράζεσαι γίνεται μισή. Και να βγούμε πάλι όλοι μαζί έξω και να φωνάζουμε, να γελάμε, να γεμίζουμε ένα μεγάλο τραπέζι, να είμαστε μαζί.
...
Μου έλειψαν οι γονείς μου.
Οι κουβέντες μας, οι ώρες, οι στιγμές μαζί, και πιο πολύ εκείνο το μαγικό ραβδάκι που παίρνει όλες τις σκοτεινές σκέψεις μακριά. Οι αγκαλιές και η θαλπωρή.
...
Μου έλειψε το χωριό.
Αυτό που βλέπει πάντα την ανατολή του ηλίου και ποτέ τη δύση.
Η βεράντα που βλέπει τη θάλασσα και τα βράδια με τον παππού με βινσάντο και συζητήσεις για τη ζωή.
...
Μου έλειψε ένα γεμάτο καλοκαίρι.
Ένα ξέγνοιαστο καλοκαίρι.
Ένα φωτεινό, γελαστό, γλυκό καλοκαίρι.
...
Θα είναι άραγε αυτό που έρχεται;
Μετράω αντίστροφα.
Μαρία,
13.07.2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου