"We 'll always have Paris..."

"Rick: If that plane leaves the ground and you're not with him, you'll regret it. Maybe not today, maybe not tomorrow, but soon and for the rest of your life.

Ilsa: But what about us? 

Rick: We'll always have Paris. We didn't have, we, we lost it until you came to Casablanca. We got it back last night. 

Ilsa: When I said I would never leave you. 

Rick: And you never will. But I've got a job to do, too. Where I'm going, you can't follow. What I've got to do, you can't be any part of. Ilsa, I'm no good at being noble, but it doesn't take much to see that the problems of three little people don't amount to a hill of beans in this crazy world. Someday you'll understand that. "

Πάντα θα έχουμε το Παρίσι.

Ή τη Βαρκελώνη, ή την Αθήνα ή όποιο άλλο μέρος του κόσμου.

Πάντα.

Τώρα πια το ξέρω. Είναι κάτι κύκλοι που δεν κλείνουν.

Κάτι βράδια που η νοσταλγία δεν σ'αφήνει να κοιμηθείς. 

Αλλά όχι από πόνο πια, ο πόνος πέρασε.

Δεν μπορείς να κοιμηθείς γιατί στα χείλη σου έχει μείνει κάτι γλυκό, πολύ γλυκό. 

Μια πόλη, ένα μέρος, μια βόλτα, ένα φιλί. 

Ένα κάποτε.

Κι αν πια δε φοβάσαι να αναπολείς, αν δε φοβάσαι να παραδεχτείς πώς κάποιες στιγμές θα είναι πλέον αναπόσπαστο κομμάτι του εαυτού σου, θα γίνουν Ο εαυτός σου-γιατί δεν θα ήσουν ο ίδιος χωρίς αυτές- τότε ίσως μπορείς ακόμα και να απολαύσεις αυτό το συναισθηματικό ταλάντευμα ανάμεσα στο τότε και στο τώρα. 

Μαρία,

14.07.2012