Κραυγή καλοκαιριού.

Ο ήλιος

σε έκοψε στο δάχτυλο.

Γέμισε κόμπους αίμα

η λευκή ιστορία 

που μου έλεγες.

Μάτωσε 

το

τέλος.

Μας.

Αγγελική Δημουλή

"Κραυγή"

Soledad. Deseada. O no.

Απόγευμα Κυριακής. 

Έβγαλα το τραπεζάκι μου έξω.

Απόγευμα καλοκαιρινό με ησυχία και αεράκι

από αυτά που με κάνουν να λατρεύω την soledad deseada.

Θέλω να γράψω.

Έχω ανάγκη να γράψω.

Θέλω να βγάλω από μέσα μου 

όλο αυτό το κράμα σκέψεων και συναισθημάτων

που μου σκοτεινιάζουν το βλέμμα.

Αλλά δεν μπορώ.

Η σελίδα θα μείνει λευκή.

Φοβάμαι.

Με φοβάμαι.

Για πόσο ακόμα θα παρατείνω εις αόριστον

αυτήν την συζήτηση με τον εαυτό μου;

Πότε θα τον αντιμετωπίσω επιτέλους;

Για πόσο θα κρύβομαι 

πίσω από τις ατέλειωτες ώρες δουλειάς;

Πότε θα ακούσω επιτέλους 

αυτά που έχω να μου πω;

Μπροστά σε αυτό το ρόζ χρώμα 

που παίρνει τώρα ο ουρανός

θέλω να βγάλω 

μια κραυγή.

Μαρία

24.06.2012