25 Μαΐων...

25!!!

Χτες φύσηξα το αγαπημένο μου νούμερο, ένα λαμπυρίζον 25 σε μια τούρτα με ευχές στα καταλανικά...
Φύσηξα δυνατά και σκέφτηκα ότι όλα όσα κάποτε έλεγα ότι ήθελα να κάνω μέχρι τα 25, τα έχω κάνει...
Και μετά αναρωτήθηκα αν και στα υπόλοιπα χρόνια-καμπές θα μπορώ να νιώθω ότι έχω κάνει όσα ονειρεύομαι...

Στα 25 μου περίμενα ότι θα αισθανθώ κάπως αλλιώς.
Αλλά δεν μπόρεσα να αποφύγω να το δω ως το τέλος μιας εποχής.
Αν και πάντα το τέλος μιας εποχής, είναι η αρχή μιας άλλης.
Φοβάμαι μήπως τα χρόνια που θα έρθουν μου στερήσουν ονειροπόληση και "άλλοθι".

Αλλά και πάλι, θέλω να πιστεύω πως πάντα υπάρχει ένα "τhe best is yet to come" που μας περιμένει.

Έτσι τώρα σκέφτομαι ...

ένα υπεαντλαντικό ταξίδι,

την πιο χαρούμενη στιγμή ενός αγαπημένου προσώπου,

ένα τρένο που διασχίζει σύνορα,

τη γέφυρα του Μπρούκλυν,

τα φώτα μιας πόλης που ποτέ δεν κοιμάται,

άγνωστους δρόμους και γωνιές,

κάτι το διαφορετικό,

αλλά και επιστροφή στο οικείο,

ένα καλοκαίρι με φίλους και θάλασσα,

απογεύματα στο χωριό που δεν βλέπει ποτέ τη δύση του ηλίου,

νύχτες κάτω από τα αστέρια,

μία καινούργια χρονιά που περιμένει να ξεκινήσει από Σεπτέμβρη,

την πρώτη μου δουλειά,

τήν πρώτη μου ομιλία...

κι άλλα πολλά που δεν μπορώ να προβλέψω,

αλλά θα συμβούν

και θα μου γεμίσουν το 25ο έτος της ηλικίας μου.

Κι αυτό που μου εύχομαι πάντα είναι τα χρόνια μου να είναι γεμάτα.

...

Στα αυτιά μου ηχούν ακόμα ευχές σε πολλές γλώσσες, τραγούδια και αγκαλιές από τη χθεσινή βραδιά...

Και αν κάτι θέλω να μένει με τα χρόνια που περνάνε αυτό είναι να με περιτριγυρίζουν άνθρωποι που αγαπώ.

Μαρία,

26.05.2011