Δευτέρα 14 Φεβρουαρίου 2011

Εσύ τι θα γίνεις όταν μεγαλώσεις;


(Σήμερα το βράδυ σε κάποιο μπαράκι στο κέντρο της Βαρκελώνης, εκεί που λέγαμε διάφορα και γελούσαμε η L. γύρισε και μας ρώτησε: "Κι εσείς τι θέλετε να κάνετε τα επόμενα χρόνια; Δηλαδή, όταν τελειώσει αυτό, τι σχέδια έχετε;" Κι εγώ χαμογέλασα, γιατί με όλα αυτά που συμβαίνουν τελευταία αναρωτιέμαι καθημερινά "και μετά τι;". Αναρωτιέμαι αν θα καταφέρω ποτέ να κάνω πραγματικότητα όσα ονειρεύομαι, όλα όσα έχω σκεφτεί ότι κάποτε θα ήθελα να κάνω, σκέψεις που δεν έχω μοιραστεί ποτέ με κανέναν, όρια που θα ήθελα να ξεπεράσω, ώστε να φτάσω κάποια στιγμή "εκεί που δεν μπορώ", και αν ποτέ η καθημερινότητα και η πραγματική ζωή θα με αφήσουν να τα κάνω. Αλλά δεν απάντησα στην ερώτηση με τίποτα από όλα αυτά, είπα μόνο ότι θέλω να εκμεταλλευτώ αυτά τα χρόνια του διδακτορικού και να μάθω όσα περισσότερα μπορώ. 'Η κάτι τέτοιο, κάτι απτό. Ένα, ένα τα σκαλιά.


Κι ύστερα, όταν γυρίζα σπίτι και ήταν νύχτα, και μόνο ακουγόταν ο ήχος από τα πετάλια του ποδηλάτου και ο δυνατός αέρας μου διαπερνούσε κάπως το κορμί, σκεφτόμουν τι θέλω πραγματικά να γίνω όταν θα μεγαλώσω. Και τότε θυμήθηκα εκείνο το αγαπημένο μου κομμάτι από το "Σάββατο βράδυ στην άκρη της πόλης":





"Μετά την υποτροφία ήμουν σίγουρη πως ο κόσμος θα μεγάλωνε κι άλλο, πως θα γινόταν όσο μεγάλος έπρεπε, δηλαδή απέραντος- αλλά αργότερα, όταν η Μπίμπι έλεγε πως ήθελε να κατακτήσει το Μανχάτταν, εγώ σκεφτόμουνα πως δεν ήθελα να κατακτήσω τίποτα, ήθελα μόνο να δω όλες τις χώρες και να γίνω εκστατικά ευτυχισμένη, εκστατικά ευτυχισμένη μαζί με έναν άντρα. Δεν ήθελα να τον παντρευτώ, ούτε ήθελα να' ναι πλούσιος- ήθελα μόνο να με κάνει να γελάω και να ξέρει τ' αγαπημένα μου τραγούδια και να φιλάει ωραία και να θέλει και αυτός να δει τον κόσμο. Και όλ' αυτά ήταν δυσκολότερα απ' το να κατακτήσει κανείς το Μανχάτταν- όμως τότε δεν το 'ξερα, δεν είχα ιδέα."






Αυτό σκεφτόμουν και χωρίς να το καταλάβω δυνάμωσα την ταχύτητα στα πετάλια και ένιωσα ότι ήθελα να πετάξω.)










Μαρία,
13.02.2011

7 σχόλια:

sourgelaki είπε...

(hthela na sou apantisw edw...alla telika sou apantisa mesa apo tin apantisi tou sxoliou....)
"ekei" h "edw" emeis prepei namaste ekstatika eutyxismenes....aytos einai o stoxos-ta upoloipa akolouthoun kai dn exoun simasia...e?

ksereis kati, mou thimises otan imoun mikri elega oti otan megalwsw thelw na ginw Anthrwpos...me A kefalaio...

giauto einai makris o dromos...kai prepei sunexeia na megalwneis gia na plisiazeis polu ligo kathe fora....

Ανώνυμος είπε...

akoma kai me mia volta, mia epistrofi me podilato kai me petalia pou kanoun thoruvo ftaneis thn ekstatiki eutuxia..diavase to kainourio tis sotis triantafillou, to vigrafiko:)

Vive La Vie... είπε...

@Sourgelaki

;)Χαμογελώ συνωμοτικά! :)


@Angélique

Έχεις δίκιο! Άλλωστε πάντα έλεγα ότι η ευτυχία -ακόμα και η εκστατική- βρίσκεται σε μικρά, καθημερινά πράγματα που μας κάνουν να φωνάζουμε "Vive la vie!". :)
Θα το διαβάσω το βιβλίο, merci!

M.

dancing gal είπε...

Μαράκι, είναι η πρώτη φορά που σου αφήνω σχόλιο εδώ και η πολλοστή που σε διαβάζω... Μέχρι τώρα προτιμούσα το ρόλο της σιωπηλής αναγνώστριας, αλλά τώρα δε μπορούσα παρά να σου πω πως κι εγώ αυτό θέλω να γίνω όταν μεγαλώσω, εκστατικά ευτυχισμένη, και το'χω γράψει κι εγώ κάπου εδώ μέσα, μισολογοκριμένο γιατί ήταν μεγαλύτερο από μένα, αλλά ξέρεις κάτι? Θα γίνουμε.

Σε φιλώ,

Ε.

Vive La Vie... είπε...

@dancing gal

Καλώς ήρθες και επίσημα, λοιπόν!;)
Ναι, έχω διαβάσει αυτό το ποστ σου για τα αγαπημένα σου βιβλία.. Και, ξέρεις, ήταν από αυτές τις στιγμές που χαίρομαι πολύ βλέποντας-έστω και διαδικτυακά- ότι υπάρχουν και άλλοι άνθρωποι πο μοιράζονται τις ίδιες ακριβώς σκέψεις με μένα...

Κι εγώ το πιστεύω ότι θα γίνουμε. ;)

Σε φιλώ,
Μ.

Αιθεροβάμων είπε...

Καλημέρα κι από μένα!
Εγώ μονίμως βρίσκομαι σε φάση "δεν έχω ιδέα τι θέλω να γίνω". Αποφασίζω, μετά αλλάζω γνώμη, μετά το ξανασκέφτομαι, μετά ανακαλύπτω κάτι καινούργιο. Έχω αρχίσει όμως και πιστεύω ότι μέσα από όλο αυτό το μπέρδεμα θα προκύψει μια λύση- αν είμαι τυχερή, η εκστατική ευτυχία που θα ανακαλύψω τυχαία, ακριβώς επειδή δεν είχα σχέδιο!
Φιλιά κι από μένα!

Vive La Vie... είπε...

@Αιθεροβάμων

Κι εγώ έτσι πιστεύω.:) Κατα βάθος είναι τόσο ωραίο αυτό το μπέρδεμα...! Από όλες αυτές τις δημιουργικές "ζύμώσεις" σίγουρα κάτι καλό θα βγεί! ;)

Φιλιά στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού!

Μ.