Στη Λίνα...
Ονειρεύομαι μια άνοιξη γλυκιά...
Με παστέλ χρώματα, ανοιξιάτικα ζακετάκια, βόλτες σε άγνωστες γωνιές μια πολύχρωμης πόλης, δροσερές claras σε βαρκελωνέζικες terrazas και μια τρικυμία που φοβίζει αλλά και γοητεύει...
Ονειρεύομαι να μπορούσα να ζήσω ό, τι ονειρεύομαι. Ξέγνοιαστα και χαμογελαστά. Χωρίς φόβο, αλλά με πολύ πάθος.
Αλλά είπαμε...
"Ν' αγαπάς και να ονειρεύεσαι..."
....δύσκολο, πολύ δύσκολο...
Μαρία,
18.04.2010
3 σχόλια:
αχ,πόσο μαγική εικόνα..πάντα ποθούμε τ΄όνειρο και όσο το ποθούμε τόσο πιο μακρινό φαίνεται όμως..ουφ..κρατάω την εικόνα..
i cannot resist to comment on my favorite painter..
η άνοιξή σου δίνει φτερά για όνειρα, όσο κι αν φοβάσαι, να συνεχίσεις να ονειρεύεσαι, αυτό σου δίνει ζωή και δύναμη..
i missed you,
Katerina
@a.b.i.r
"Τόσο πιο μακρινό φαίνεται..." :(
Ακόμα κι έτσι, συνεχίζουμε να το ποθούμε...
@Vanilla
Άνοιξη, τι εποχή! Συνεχίζω να ονειρεύομαι...
missed you, too.
M.
Δημοσίευση σχολίου