"Nada es para siempre".
"Τίποτα δεν κρατάει για πάντα".
Αυτό έγραφε ο τοίχος στη Valencia.
Το είδα γραμμένο πέρυσι και βιάστηκα- για άλλη μια φόρα- να το απαθανατίσω.
Ένιωσα, ήξερα, ότι πάλι μια μακρινή φωνή μού μιλούσε.
Αυτό που δεν ήξερα ήταν πως λίγες ώρες μετά, στη συγκεκριμένη πόλη, έμελλε να καταλάβω πλήρως τη σημασία αυτής της φράσης.
(Ακόμα και σήμερα αναρωτιέμαι αν τελικά αυτό που κάνει κάποια πράγματα όμορφα και ενδιαφέροντα είναι ακριβώς το ότι δεν κρατάνε για πάντα.....)
María.
3.2.09
8 σχόλια:
Ο μόνο τρόπος να μη χαλάσεις κάτι όμορφο είναι να μην το ζήσεις μέχρι το τέλος.
Μήπως όμως, αν δεν το ζήσεις μέχρι το τέλος, δεν θα βιώσεις ποτέ πλήρως την ομορφιά του.....;
Νομίζω ότι προσεγγίzεις με τις τελευταίες σου γραμμές, κπ "τύπου"
ορισμό της ευτυχίας. Νομίζω ότι η
τελευταία, είναι σαν τους μεζέδες
του ούζου. Παίρνεις από λίγο
Den yparxoun orismoi.
Mono viwmata
@ Ερασιτέχνη άνθρωπο:
Νομίζω πως αυτό που υποστηρίζεις είναι πολύ αφοριστικό. Υπάρχουν και τα δύο μάλλον.
@Τρεις κι ο κούκος
Δεν ξέρω αν μπορεί η ευτυχία να συσχετισθεί τόσο στενά με την απώλεια...
@Ερασιτέχνης Άνθρωπος
Ίσως να έχει δίκιο ο "Κούκος", να μην πρέπει να είμαστε απόλυτοι.
Θα συμφωνήσω στο ότι αυτό που υπάρχει πραγματικά είναι τα βιώματά μας και σ' αυτά αξίζει να στεκόμαστε...
Καλημέρες και στους δύο!
Δημοσίευση σχολίου