Πέμπτη 19 Φεβρουαρίου 2009

Διάβασμα.-




Βιβλία,σημειώσεις, βιβλία, σημειώσεις, βιβλία, σημειώσεις...
Διάβασμα και πάλι διάβασμα.
Ένας καφές για συντροφιά, που γίνεται δύο (ενίοτε και τρεις...)
Μολύβια, στυλό, μαρκαδοράκια, μπλε, ροζ, κίτρινο φωσφορούχο...
Χρουτς, χρουτς το ξύλινο μολύβι... Λευκές κόλλες γεμίζουν γράμματα. Στην αρχή ίσια και καθαρά, μετά κάπως πιο "μεθυσμένα", παραπατάνε εδώ κι εκεί...
Νυστάζω... Κουράστηκα. Αλλά όχι, δεν το βάζω κάτω!


Άλλη μια γερή γουλιά καφέ. Πάμε πάλι!
Πού βρέθηκαν τόσοι θεωρητικοί της τέχνης; Τι σκεφτόμουν όταν το έπαιρνα επιλεγόμενο;
Ανοίγω το λάπτοπ. Θα τελειώσω την πτυχιακή. Σήμερα θα γράψω τα συμπεράσματα. Και τι θα πει "συγκριτολογική εξέταση των αποτελεσμάτων της έρευνας";;; Ωχ, πάλι θα αυτοσχεδιάσω. Αυτοσχεδιάζω (σχεδόν). Κλιτς κλατς τα πλήκτρα... Πάει κι αυτό. Το ξαναδιαβάζω. Καλό φαίνεται. Θα το στείλω αύριο το πρωί στην καθηγήτρια (ωχ...).


Πάμε πάλι στην τέχνη...ουφ...
Βιβλία, σημειώσεις, βιβλία, σημειώσεις...
Πάλι τέλειωσε ο καφές; Δεν φτιάχνω άλλον, αρκετά για σήμερα. (Τίποτα γλυκό έχουμε; Εκείνα τα μπισκοτάκια κανέλας πού είναι;)



Ο πανικός της εξεταστικής. Της τελευταίας (καλώς εχόντων των πραγμάτων) εξεταστικής. Νιώθω τον κύκλο που κλείνει.
Τον τελευταίο καιρό έχω μπει στον αυτόματο. Μηχανικές κινήσεις, μηχανική ζωή. Δε βγαίνω, δεν χαλαρώνω ούτε λεπτό. Άγχος, αγωνία, υποχρεώσεις. Το τέλος. (Το τέλος;;;)



Πάμε πάλι...
Χρουτς χρουτς το μολυβάκι, κλιτς κλάτς τα πλήκτρα...
Αφαιρούμαι. Ονειρεύομαι μια βόλτα στην Ακρόπολη. Απόγευμα. Χωρίς άγχος. Να ανέβω ψηλά και να κοιτάξω την πόλη από ψηλά. Να αναπνέυσω βαθιά.
Ελεύθερα.
Η σκέψη αυτή αρκεί για να με κάνει να χαμογελάσω.



Πάμε πάλι...
Χρουτς χρουτς το μολυβάκι, κλιτς κλατς τα πλήκτρα...
Βιβλία, σημιώσεις, βιβλία, σημειώσεις.
Διάβασμα και πάλι διάβασμα.




(Αφιερωμένο στη φίλη μου Ν. που περνάμε μαζί αυτή την κουραστική και κάπως μονότονη περίοδο, αλλά δεν παύουμε να ονειρευόμαστε μια ήσυχη απογευματινή βόλτα.)

Μαρία.
18.2.09

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

σε κατανοώ πλήρως. μπορεί να μην έχω μαθήματα πλέον, αλλά έχω έναν τεράστιο βραχνά που λέγεται "διπλωματική εργασία"... κάπως έτσι ήμουν χθες το βράδυ μέχρι αργά: τσάι (καφέ μετά τις 21,00 δεν πίνω) και μπόλικη σοκολάτα γύρω μου (την οποία απεχθάνομαι, αλλά είναι καλή φίλη στο διάβασμα). καλή συνέχεια και καλή επιτυχία στο διάβασμα! καλημέρες!

Vive La Vie... είπε...

Ευχαριστώ πολύ, θείε Σκρουτζ!
Καλό κουράγιο και σε σένα (αν εγώ δεινοπάθησα με 40 σελίδες πτυχιακής, φαντάζομαι πώς θα είναι με τη διπλωματική...Αλλά, πάλι, είναι τόσο όμορφη αίσθηση να βλέπεις την εργασία σου τελειωμένη!)!!!
Να έχεις μια όμορφη μέρα!

Ανώνυμος είπε...

Courage, p’tite Marie!
σε λίγο καιρό όλα θα τελειώσουν κι ο κύκλος θα κλείσει και θα ανοίξουν άλλοι, ακόμα πιο ωραίοι (:
να σου πω την αλήθεια, σήμερα στο μετρό βλέποντας ένα κορίτσι με σημειώσεις σκεφτόμουν ότι νοστάλγησα την εξεταστική –και δεν πάει ούτε χρόνος που ο δικός μου αντίστοιχος κύκλος έκλεισε, φαντάσου!(οκ, μιλάμε για μεγάλο κάλλο..!)
Καλό κουράγιο, λοιπόν, και καλά αποτελέσματα!

α! κι όταν βρεις χρόνο-αν βρεις- στείλε μου εκείνο το παράδειγμα του lettre de motivation, s’il te plait…άντε να δούμε τι θα κάνουμε κι εκεί…!
Besitos y mucha mierda por los exámenes (:

Vive La Vie... είπε...

Mille merci, αγαπημένα μου κόκκινα παπούτσια...Πραγματικά το χρειάζομαι το κουράγιο. Αλλά, λίγο έμεινε και θα περάσει!

(Καλά τη νοσταλγία σου για την εξεταστική την προσπερνώ διακριτικά!!! Κοίτα εκεί τι βρήκες να νοσταλγήσεις από τα φοιτητικά χρόνια!!! Μadre mia δηλαδή!!!:)))

Για το lettre de motivation είχα κοιτάξει και πιο παλιά που το είχαμε πει, κάπου πρέπει να έχει παραπέσει μετά τη μετακόμιση (εκτός κι αν ξέμεινε στο Παρίσι, που δε νομίζω!)....Θα ξανακοιτάξω τις κούτες μου και θα σου πω!!!

GrOs BiSoUs!