Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2008

"Μη μας ρίχνετε άλλα δακρυγόνα, ΕΜΕΙΣ κλαίμε κι από μόνοι μας." *

(Στη φωτογραφία ο 15χρονος Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος που δολοφονήθηκε από ειδικό φρουρό της ελληνικής αστυνομίας το βράδυ του περασμένου Σαββάτου στα Εξάρχεια.)



Κοιτάω τη φωτογραφία αυτού του παιδιού ξανά και ξανά.

Δεν βρίσκω λόγια να εκφράσω την οργή, τον πόνο, την αγανάκτηση μου.

Κι αυτόν τον κόμπο στο λαιμό που από το Σάββατο το βράδυ δε λέει να φύγει.

Όχι, δε θα σταθώ στους βανδαλισμούς και στις λεηλασίες των καταστημάτων και των κτιρίων. Δεν είμαι υπέρ της βίας ούτε ως λύση ούτε ως μορφή εκδήλωσης δυσαρέσκειας.

Εδώ, όμως, δολοφονήθηκε ένα παιδί εν ψυχρώ. Καταλύθηκε κάθε έννοια δημοκρατίας και δικαίου. Κι αυτή η δολοφονία είναι για μένα πέρα και πάνω από Χ τζαμαρίες.

Ας σταθούμε, λοιπόν, στο γεγονός καθ' αυτό, στην ουσία της που δεν είναι άλλη από την αφαίρεση της ζωής ενός παιδιού με τον πιο κυνικό τρόπο. Ποιος θα απαντήσει στο "ΓΙΑΤΙ" μας;;;;;

ΠΟΙΟΣ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;


*Με αυτήν τη φράση ολοκληρωνόταν η επιστολή που μοίρασαν σήμερα οι φίλοι και οι συμμαθητές του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου στην κηδεία του.




María.

09.12.08

Δεν υπάρχουν σχόλια: