Πόσο διαφορετική μπορεί να είναι η μία Κυριακή από την άλλη...
Πόσο διαφορετικοί μπορεί να είμαστε εμείς από την μία Κυριακή μέχρι την άλλη...
Πριν μία εβδομάδα περπατούσα στους δρόμους της Broadway, χανόμουν στον Upper West Side, και καλοσώριζα το φθινόπωρο στο Central Park... Στην πόλη που λατρεύω, εκεί που νιώθω εγώ πιο πολύ από ποτέ, στην πόλη που μου δίνει μια αίσθηση ελευθερίας όσο καμία άλλη.
Μια εβδομάδα μετά, μια άλλη Κυριακή, πόσο μικρό το διάστημα, πόσο διαφορετική πραγματικότητα, ένας ωκεανός διαφοράς ανάμεσα στο τότε και στο τώρα.
Πίσω στην άλλη πλευρά, στο σπίτι, στη γειτονιά, στην καθημερινότητα.
Jet lag λόγω διαφοράς ώρας, εικόνων, συναισθημάτων, καταστάσεων.
Θολό τοπίο ανάμεσα στο πού ήμουν, πού είμαι, πού θα βρεθώ.
Νιώθω κουρασμένη και χαμένη. Και κάπως φοβισμένη για ό, τι έπεται και ξέρω ότι δεν θα είναι εύκολο.
Μια Κυριακή και μία άλλη.
Κι εγώ στη μέση.
Εκτός τόπου και χρόνου...
Υ.Γ. Φωτογραφία μιας γλυκιάς ανάμνησης από το Central Park, NYC.
Μαρία
13.10.2013
Βαρκελώνη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου