"Αλλά τα βράδια τι όμορφα που μυρίζει η γη..."

Σάββατο βράδυ, διαφορετικό από τα προηγούμενα.

Μένω σπίτι.

Μπροστά μου ένας σωρός από βιβλία, χαρτιά, σκέψεις και άγχος.

Μου 'ρθε στο μυαλό αυτός ο στίχος του Λειβαδίτη: 

"Αλλά τα βράδια τι όμορφα που μυρίζει η γη..."

Μου λείπουν τα βιβλία μου. Αυτή η μεγάλη βιβλιοθήκη στο δωμάτιό μου στην Αθήνα, γεμάτη με ποιητικές συλλογές, όμορφα μυθιστορήματα, τη συλλογή μου από τους Μικρούς Πρίγκιπες σε όλες τις γλώσσες... "Σπίτι σου είναι εκεί που έχεις τα βιβλία σου"- δε θυμάμαι ποιος μου το είπε.

Το σκέφτομαι συχνά αυτό. Ίσως περισσότερο από όσο θα έπρεπε. Και με απασχολεί. Kαι πιο πολύ με απασχολεί που σκέφτομαι πώς θα μεταφέρω τα βιβλία μου εδώ. 

"Καθώς μένω στο δωμάτιο μου, 

Μου 'ρχονται άξαφνα φαεινές ιδέες..."

(ημιτελές)

Μαρία,
21.01.2012