"Μάτια που δε βλέπονται, γρήγορα λησμονιούνται
Μου πες κάποιο βράδυ με παράπονο θόλο..."
Απρόοπτη νύχτα.
Νιώθω μουδιασμένη.
Βγαίνω στο μπαλκόνι.
Χρειάζομαι αέρα.
Δεν ξέρω αν όσα μου είπες απόψε μου τα είπες όντως ή τα φαντάστηκα.
Είναι αργά.
Έχει ησυχία.
Όχι, δεν τα φαντάστηκα.
Τα είπες.
"Οι έρωτες, καρδιά μου, δεν πεθαίνουν, μα κοιμούνται..
Για να μπορούν κρυφά να κοροιδεύουν τον καιρό..."
Καληνύχτα...
Μαρία.
18.11.2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου