΄Ενα ταξίδι...

Πάνε περίπου δύο χρόνια που διάβασα αυτό το άρθρο της Μαρίας Γιαχνάκη και πιστεύω ότι είναι από τα λίγα άρθρα με τα οποία έχω τόσο πολύ ταυτιστεί, αναγνωρίζοντας τον εαυτό μου στην κάθε γραμμή...




Ένα ταξίδι...


" Πόσο συχνά μπορούν να κατανοήσουν οι γύρω σου τη διαρκή σου ανάγκη να ταξιδεύεις, να φεύγεις χωρίς να νιώθεις ότι αφήνεις κάτι πίσω. Ίσως σχεδόν ποτέ κανείς δεν σου αναγνωρίσει το δικαίωμα στην ελευθερία που σου προσφέρει ένα ταξίδι. Ένα ταξίδι που στην πραγματικότητα έχουμε όλοι ανάγκη σε ακανόνιστες στιγμές της ζωής μας. Γιατί η διαδρομή, το ταξίδι από μόνο του σε κάνει πιο μοναχικό, σε αδειάζει από τις καθημερινές σου εικόνες και σε ετοιμάζει να δεχθείς καινούργιες περιστάσεις. Να οσφριστείς ξένες μυρωδιές, να ακούσεις άλλους ήχους και να νιώσεις διαφορετικά συναισθήματα.


Κανείς ποτέ δε γυρίζει πίσω ίδιος από ένα ταξίδι, τίποτα δεν είναι όπως πριν και τίποτα δεν το αξιολογείς όπως πρώτα. Ένας ξένος πολιτισμός σε κάνει πιο πλούσιο, σου προσθέτει κομμάτια άγνωστα στο χάρτη των γνώσεών σου. Ένας διαφορετικός τρόπος ζωής σε κάνει να θες να δοκιμάσεις νέα πράγματα, εκτός κι αν σε κάνει να εκτιμήσεις αυτά που ήδη έχεις. Και στη μια και στην άλλη περίπτωση από ένα ταξίδι κουβαλάς στις αποσκευές σου πάντα κάτι καινούργιο και το βάρος τους είναι μεγαλύτερο. Η σκέψη του ταξιδιού σε αλλάζει.


Από τη στιγμή που θα αποφασίσεις να φύγεις, μέχρι να βρεις τον προορισμό και να φτάσεις, έχεις ήδη ενημερωθεί για τον τόπο που πας. Ξεκινάς έτοιμος να ρουφήξεις κάθε τι δικό του. Τη νοοτροπία των ανθρώπων, την επιθυμία να τραυλίσεις δυο τρεις λέξεις στη γλώσσα τους κι ας είναι δύσκολη. Δηλώνεις αυτόματα με αυτή την προσπάθεια΄ότι γίνεσαι ένα με τον αέρα που αναπνέεις, με τους ανθρώπους που συναντάς. Τα ταξίδια είναι γι αυτούς που θέλουν να ζουν την κάθε στιγμή, που θέλουν να πάνε τη ζωή τους ένα βήμα παραπέρα, που ξέρουν ότι καμία διήγηση κανενός, ούτε καμία φωτογραφία που τράβηξε κάποιος δεν θα είναι αρκετή για να καταλάβουν τις ιδιαιτερότητες ενός τόπου.


Οι αγορές του κόσμου, τα αξιοθέατα, τα χωριά στο νότο, στα βάθη άλλων χωρών, τα ορεινά, τα πεδινά, τα ποτάμια, οι καταρράκτες, οι ουρανοξύστες, τα εμπορικά κέντρα, οι όπερες, τα μεγαλόπρεπα κτίρια, οι φτωχικές περιοχές σε όποια μέρη του κόσμου κι αν βρίσκονται σε κάνουν να νιώθεις διαφορετικά από αυτό που είσαι, που κάνεις ή που θέλεις. Ο παραδοσιακός καφές σε μικρό καφενεδάκι ή το ακριβό φαγητό σε πολυτελές εστιατόριο. Η προσπάθεια που καταβάλλεις να σε κατανοήσει κάποιος από το παζάρι μιας χώρας του τρίτου κόσμου, μέχρι να σου δώσει αυτό που θες, αλλά και η διακριτική πολιτισμένη συναλλαγή με κάποιον άλλον από προηγμένη χώρα. Η συζήτηση με έναν νεαρό αλλόθρησκης χώρας για τη διαφορετική σας θρησκεία είναι ο πολιτισμός του ταξιδιού που τον κουβαλάς για πάντα, που ζεις μαζί του και δεν τον αποχωρίζεσαι....."

("Le vrai voyage de découverte ne consiste pas à chercher de nouveaux paysages mais à avoir de nouveaux yeux."-Marcel Proust)

María.
23.11.2008.