Για τους φίλους που μένουν αναντικατάστατοι...
που παραμένουν...
που προσπαθούν...
που θυμούνται...
που δεν ξεχνούν...
που ξέρουν να είναι εκεί αλλά ταυτόχρονα εδώ...
Γι αυτούς που δεν έφυγαν όταν έφυγες
και ήταν εκεί όταν ξαναγύρισες...
Για τις φιλίες που χτίζουν μια ολόκληρη ζωή
και τη γεμίζουν...
"Ωστόσο πρέπει να το σημειώσουμε αυτό- ποτέ δεν το σημειώνουμε αρκετά- η πατρίδα μας παραμένει πατρίδα μας. Μετά από λίγο καιρό η δυσαρέσκεια και η ανυπομονησία για φυγή ανατρέπεται.
Οι άνθρωποι με τους οποίους έχουμε μεγαλώσει είναι αναντικατάστατοι. Οι φίλοι που έχω στην Ελλάδα είναι αναντικατάστατοι, παρότι έχω φίλους εδώ, έχω και στο Παρίσι, έχω φίλους και σε άλλα μέρη του κόσμου. Αυτή όμως η συνεννόηση που υπάρχει με τους φίλους στην Ελλάδα, και συχνά η ακατανοησία- κι αυτό είναι ένα δείγμα οικειότητας- είναι μοναδικό. Οι φιλίες χτίζουν μια ολόκληρη ζωή. Οι φιλίες μαζί με τις αναμνήσεις που συνδέουν τις φιλίες. Κι έτσι κάποια στιγμή γυρίζω στην Ελλάδα, γνωρίζοντας ότι θα ξαναφύγω."
Μαρία,
20.09.2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου