"-Πήρα το γράμμα σου μετά την εκτέλεση, είπε ο Σήζαρ ύστερα από μια παύση. Παρά λίγο να πάρω το αεροπλάνο να ‘ρθω να σε βρω.
Του είχα στείλει ένα σύντομα γραμματάκι όταν έμαθα για τη εκτέλεση του πατέρα του. Λίγα μόνο λόγια, ότι η χώρα είναι απάνθρωπη, ότι εύχομαι να ‘χα γεννηθεί κάπου αλλού. Αλλά, πάλι, όλα τα μέρη είναι απάνθρωπα∙ πάνω κάτω αυτά είχα γράψει σ’ εκείνο το γράμμα.
-Παρά λίγο να έρθω να σε βρω, ξανάπε.
-Παρά λίγο, αντήχησα ύστερα από λίγο.
Γελάσαμε.
Ήθελα να του πω ότι παρά λίγο να του τηλεφωνούσα όταν πέθανε ο Τζέρρυ Γκαρσία∙ αλλά δεν του το είπα. Φοβήθηκα μη νομίσει ότι παρά λίγο θα του τηλεφωνώ υπεραστικά κάθε φορά που θα συμβαίνει κάτι άσχημο στον κόσμο.
-Είμαι ο παρά λίγο τύπος, φαίνεται, είπε γελώντας πάλι.
Μετά δεν μιλήσαμε για λίγο, συνεχίσαμε το δρόμο μας κοιτώντας μπροστά∙ όταν μπήκαμε στην περιοχή του αεροδρομίου, είπε:
-Παρά λίγο να σου πάρω μια Strat κάποτε. ‘Ηταν μεταχειρισμένη. Μαύρη και ασημί. Ήταν γαμώ τις κιθάρες. Αλλά δεν σ’ την πήρα. Δεν την αγόρασα.
Ένιωθα το χρόνο να τελειώνει και σκέφτηκα να τον αρπάξω και να τον φιλήσω, αλλά ήταν μια παλιά αίσθηση και μια παλιά σκέψη∙ είχα συνηθίσει να την έχω και να μην υποκύπτω σ’ αυτήν.
-Σου λείπει καθόλου το Λ.Α.; ρώτησα.
Ξαφνικά μου ήρθε να βάλω τα κλάματα.
-Παίρνω ακόμα τη Vida Nueva, απάντησε αόριστα. Μας τη στέλνουν δωρεάν.
-Ναι, τη στέλνουν σε πολλούς ισπανόφωνους, είπα, αφηρημένη, γιατί σκεφτόμουνα το «μας». «Μας» ήταν ο Σήζαρ και η Σελίνα, η Σελίνα και ο Σήζαρ.
Έτσι, με άφησε έξω από το τέρμιναλ κι έφυγε αργά αργά. Γύρισα και κατευθύνθηκα προς το γκισέ των εισιτηρίων χωρίς να κοιτάξω πίσω∙ άκουσα μόνο τη μηχανή και κατά κάποιον τρόπο ένιωσα το πόδι του να πατάει απαλά το γκάζι∙ Δεν είχα αποσκευές∙ καθώς περνούσα από τη θύρα αναχώρησης, ένιωσα ελαφριά, όπως όταν ήμουν φτιαγμένη, και ήταν σαν να πετούσα."
Σώτη Τριανταφύλλου,
«Φτωχή Μάργκο»
....
Κι ίσως αν κάποια "παραλίγο" παρέμειναν "παραλίγο"
Αν αυτό το λίγο που έλειπε δεν πέρασε στην αντίπερα όχθη,
δεν ξε-πέρασε τον εαυτό του,
δεν έγινε πολύ, πάρα πολύ, απόλυτο
δεν νίκησε ενδοιασμούς και σκέψεις
δεν νίκησε εγωισμούς
Κι έμεινε εκεί
λίγο
παρα-λίγο
πάει να πει ότι ίσως η απόσταση να ήταν πιο μεγάλη από αυτή που βλέπαμε
ίσως το χάσμα του παραλίγο να ήταν τελικά
πάρα πολύ.
Μαρία
Αύγουστος 2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου