Ήρθε η άνοιξη και πόσο θα μου άρεσε αυτήν την Κυριακή να είμαι έξω, κάπου μακριά, στην εξοχή, να αναπνέω καθαρό αέρα... Όπως την προηγούμενη που, σκαρφαλωμένη στο πιο ψηλό σημείο ενός καταλανικού χωριού, o αέρας μου χάιδευε το πρόσωπο και η θάλασσα της Costa Brava μου έπαιρνε-για λίγα λεπτά- όλες τις σκέψεις και τα προβλήματα μακριά...
Μόνο για λίγα λεπτά.
Κουράστηκα.
Τις ατζέντες με τα deadlines το ένα μετά το άλλο, τη στοίβα με τα βιβλία που μου κρύβουν τη θέα, τη λευκή σελίδα του word, το άγχος, την πίεση, τις υποχρεώσεις που δεν τελειώνουν ποτέ...
Θα ήθελα να δώσω στον εαυτό μου μια μέρα άδεια να μην κάνει τίποτα, να μη σκέφτεται τίποτα, να μην ανησυχεί για τίποτα...
Αδύνατον. Τουλάχιστον προς το παρόν.
Όμως...είναι άνοιξη!!! ΑΝΟΙΞΗ!!!
Κι εγώ μέσα σε αυτόν τον χαμό...
...κοιτάω τον "Μάρτη" στο χέρι μου, ονειρεύομαι χρώματα και αναζητώ τον ήλιο.
Γιατί όσο κι αν αργήσει, η άνοιξη θα έρθει.
Για όλους μας.
Για όλους μας.
Μαρία,
04.03.2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου