"EY-ΠΟ"

Σήμερα, που λες, σηκώθηκα νωρίς και από μόνη μου! Ειδικά σε αυτό το "από μόνη μου", θέλω να σταθούμε, παρακαλώ! Σπάνιο γαρ! Ούτε ξυπνητήρι, ούτε τίποτα! Ξύπνησα έχοντας χορτάσει ύπνο και με αυτήν την υπέροχη αίσθηση ότι έχω όλη τη μέρα μπροστά μου! Carpe diem, που λέμε, ε, κάπως έτσι! Όχι πως είχα κάποιο ιδιαίτερο σχέδιο, κάτι συνταρακτικό που θα μου άλλαζε τη μέρα, κάτι το σούπερ-ντούπερ-ουάου. Αντίθετα, είχα πολύ διάβασμα, εργασίες με άμεσο "deadline", ένα διαγώνισμα εν όψει, συνάντηση με μια καθηγήτρια, μάθημα, μαγείρεμα, πλύσιμο ρούχων και άλλα τέτοια ενδιαφέροντα. Κι όμως, σήμερα όλα τα έκανα με χαμόγελο! Κι όταν πήγα στη σχολή, κι εκεί χαμογελούσα πολύ! Και στο μάθημα δεν βαριόμουν, αντίθετα απολάμβανα κάθε λεπτό (να το κοιτάξω αυτό το τελευταίο, παρεπιμπτόντως)! Και μετά το μάθημα οι καθηγητές μάς κάλεσαν όλους τους φοιτητές να βγούμε για tapas και vino! Και πήγαμε! Σε ένα τεράστιο τραπέζι όλοι μαζί ανάμεικτοι, καθηγητές, μαθήτες, πίναμε, τρώγαμε, γελούσαμε... Κι εκείνη τη στιγμή αισθάνθηκα πάλι αυτή την πληρότητα που σου έχω ξαναπεί, και που εγώ τελικά την λέω στιγμή ευτυχίας. Και μετά γύρισα σπίτι και πάλι χαμογελούσα. Και έβαλα ένα τραγούδι και άρχισα να χορεύω, χωρίς να ξέρω το λόγο (λες να το κοιτάξω κι αυτό;). Και μετά μάζεψα τα απλωμένα ρούχα, πάλι με χαμόγελο. Και τώρα ετοιμάζομαι να πάω για ύπνο και με περιμένει ένα μεγάλο ζεστό κρεβάτι. Κι έτσι όπως κλείνω τα μάτια πριν με πάρει ο ύπνος, θυμάμαι εκείνο το σύνθημα που είχαν οι ηρωίδες στο "Καπλάνι της Βιτρίνας", για να λένε κάθε βράδυ πως νιώθουν: "ΕΥ-ΠΟ", πολύ ευτυχισμένη, "ΛΥ-ΠΟ", πολύ λυπημένη.

Έτσι κι εγώ απόψε θα πω "ΕΥ-ΠΟ". Χωρίς ιδιαίτερο λόγο. Γιατί τελικά οι πιο ευτυχισμένες μέρες είναι αυτές που δεν χρειάζονται κάποιον ιδιαίτερο λόγο για να είναι ευτυχισμένες.

"ΕΥ-ΠΟ"!

Καληνύχτα! :)

Y.Γ. Το κολάζ με το πολυαγαπημένο μου "VIVE TU VIDA", είναι δημιούργημα της φίλης μου Δ. που γνωρίζει την ιστορία της συγκεκριμένης φωτογραφίας και τι σημαίνει για μένα. Αυτή η ανάρτηση είναι αφιερωμένη σε 'κείνη, για το πολύ όμορφο κολάζ που μου χάρισε και που κοιτάζοντας το μου φτιάχνει η διάθεση. Στη Δ., λοιπόν! :)

Μαρία,

28.01.2010