"Στο καντράν του ραδιοφώνου μου με περιμένουν όλες οι πόλεις που ονειρεύτηκα, Βαγδάτη, Πράγα, Νέα Ορλεάνη... Στέλνουν τους ήχους τους μέσα απο μεσαία κύμματα και σύννεφα παρασίτων... Είναι απο κείνα τα παλιά ραδιόφωνα, τότε που όλα τα ταξίδια έξω από την πόλη ήταν πολύ μακρινά, έως και αδύνατα.Τότε λοιπόν, με μια κίνηση της βελόνας, βρισκόσουν απ' την Αθήνα στη Βαγδάτη, και με μια πιο απαλή κίνηση, απ' τη Βαγδάτη στην Ταγγέρη. Ίσως σε κάποιο μέρος του κόσμου, σε κάποιο άλλο καντράν, κάποιος ακούει μέσα απ'τα παράσιτα την Αθήνα... Μια τοσο μακρινή πόλη γι'αυτόν, όσο μακρινή και για μένα..."*
Απόψε, σε κάποιο άλλο μέρος του κόσμου, άκουσα την Αθήνα. Όχι μέσα από τα παράσιτα σε κάποιο καντράν ενός παλιού, ξεχασμένου ραδιοφώνου. Την άκουσα στην ησυχία της καλοκαιρινής νύχτας, στο ήχο της κουρτίνας όταν τη διαπερνάει το βραδινό αεράκι. Την άκουσα στη νοσταλγία που πλανιέται τα μεσάνυχτα ενός Σαββατόβραδου γύρω μου και μέσα μου.
*"Φτηνά Τσιγάρα"
Μ.
14.06.2014
Βαρκελώνη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου