Η στιγμή της 30ης του μηνός...Χ.

Βγαίνοντας το απόγευμα από το σπίτι σκεφτόμουν για τη σημερινή "στιγμή της 30ης του μηνός". Δεν ήξερα για τι να γράψω, κι αυτό σήμαινε ότι η στιγμή δεν είχε έρθει ακόμα. 

Περπατώντας από το σπίτι μέχρι το Πανεπιστήμιο, έκανα μια στάση στη βιβλιοθήκη για να πάρω μια ταινία. Πήρα το "Όσα παίρνει ο άνεμος". Για να ακούσω ξανά τη Σκάρλετ Ο' Χάρα να λέει "After all, tomorrow is another day". (Μου αρέσει πολύ αυτή η φράση-την έχω γράψει και σε έναν από τους τοίχους μου στο σπίτι.) 

Φτάνοντας στο πανεπιστήμιο, πήρα το βιβλίο που έψαχνα και έκανα να φύγω. Πριν καλά-καλά φτάσω στην εσωτερική αυλή του κτιρίου, άκουσα μπουμπουνητά. Ο ουρανός είχε σκοτεινιάσει απότομα και μια ξαφνική βροχή άρχισε να πέφτει στην πλακόστρωτη αυλή. Έμεινα ακίνητη. Είπα να περιμένω μέχρι να σταματήσει. Πήγα στο αυτόματο μηχάνημα και πήρα έναν καφέ. Κάθισα στο ξύλινο παγκάκι και έμεινα εκεί, καθισμένη , να κοιτάω τη βροχή να πέφτει στην Pati de Lletres. 

Πόσο καιρό είχα να καθίσω και να μην κάνω τίποτα άλλο από το να ακούω τη βροχή που πέφτει; Νομίζω δεν υπάρχει πιο όμορφος ήχος από αυτόν της βροχής και της θάλασσας. 

Σκέφτηκα ότι αυτή η στιγμή, το να κάθομαι δηλαδή στο συγκεκριμένο παγκάκι και να χαζεύω την ανοιξιάτικη βροχή, να κοιτάω τα ψηλά καταπράσινα δέντρα να γίνονται μούσκεμα, τις σταγόνες να πέφτουν στις λακούβες με το νερό, τόσο ρυθμικά, τόσο αρμονικά-σαν να χορεύουν-, αυτή η στιγμή ήταν κάτι που δεν είχα ξαναζήσει. Ήταν μια καινούργια, μικρή στιγμή. Και είναι ωραίες οι καινούργιες στιγμές. 

Παρασκευή 30 Μαΐου. 

Πέρασε κι ο αγαπημένος μου μήνας. 

Πέρασε καλά. 

Και "στο κάτω-κάτω, αύριο είναι μια καινούργια μέρα".

Μ.

30.05.2014

Βαρκελώνη