Άγρια Ζωή*

"Life doesn't mean what you have or what you got. 

It's what you 're willing to give up."

*Richard Ford, 'Wildlife'

Μετά από ένα διάλειμμα ανάμεσα σε άλλους συγγραφείς και αναγνώσματα, επέστρεψα και πάλι στον συγγραφέα-σταθμό στην αναγνωστική μου πορεία, τον Richard Ford.

Αυτή τη φορά ήταν το βιβλίο «Άγρια Ζωή». Το βρήκα ξεχασμένο σε ένα κρυμμένο ράφι της «Πολιτείας», ήταν το ένα από τα δύο αντίτυπα που είχαν ξεμείνει σε στοκ, σε μια έκδοση εξαντλημένη. Τα φύλλα του ήταν κίτρινα, από το χρόνο. Μ’ αρέσουν τα κιτρινισμένα από το χρόνο φύλλα των βιβλίων. Με κάνουν να νιώθω ότι αυτό που κρατάω στα χέρια μου έχει κάποια ιστορία πίσω του, πως έχει ταξιδέψει και ζήσει πολλά πριν φτάσει σε μένα.

Σε μια από τις κιτρινισμένες του σελίδες, διάβασα μια φράση που μου σφηνώθηκε στο μυαλό: «Ζωή μας δεν είναι αυτό που έχουμε ή που παίρνουμε, αλλά αυτό που είμαστε έτοιμοι να παρατήσουμε. Πρέπει πάντα να είσαι έτοιμος ν’ αφήσεις, να χάσεις κάτι που έχεις. (…) Αυτό σημαίνει επιλογή. Πρέπει να παρατάς κάποια πράγματα. Είναι κανόνας. Ο κυριότερος κανόνας για όλα».

Διαβάζω και ξαναδιαβάζω τη φράση και δεν είμαι σίγουρη ότι έχω συλλάβει απόλυτα το νόημά της, είμαι όμως σίγουρη ότι το έχω αισθανθεί σε όλο της το βάθος. Είναι βέβαιο πως η ζωή μας είναι μια σειρά από επιλογές. Πρώτη μας επιλογή είναι η στάση μας απέναντί της. Πώς τη βλέπουμε, πώς αντιδρούμε και αντιμετωπίζουμε ό, τι αυτή φέρνει στο δρόμο μας. Εκεί έχω επιλέξει. Καθετί που μας συμβαίνει και ο τρόπος που το αντιμετωπίζουμε είναι αυτό που μας κάνει να είμαστε αυτό που είμαστε.

«Ζωή μας» όμως λέει, «είναι αυτό που είμαστε έτοιμοι να παρατήσουμε». Σ' αυτό κολλάω λίγο. 'Η πολύ. Πόσο εύκολο είναι να παρατήσουμε τη ζωή μας; Πόσο εύκολο είναι να αφήσουμε πίσω όσα μέχρι τώρα είναι η ζωή μας;  Επιλογές. Για να συνεχίσουμε πρέπει να αφήσουμε κάποια πράγματα πίσω. Για να πραγματοποιήσουμε ένα όνειρο ή να ζήσουμε κάτι που επιθυμούμε, πρέπει να είμαστε έτοιμοι να χάσουμε κάτι άλλο. Πρέπει να είμαστε έτοιμοι να ταξιδέψουμε σε ταραγμένα νερά και «με τον καιρό να 'ναι κόντρα».

Και γιατί να τα παρατήσουμε; Γιατί να χάσουμε αυτό που έχουμε; Γιατί να θέλουμε το κάτι άλλο, το κάτι παρά πέρα; Γιατί να μην καθόμαστε στ' αυγά μας τέλοσπάντων; 

Υπάρχει απάντηση. Μου 'ρχονται στο μυαλό τρεις εικόνες, μία αίσθηση, και τρεις λέξεις:

ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ. 

Υ.Γ. Και ξέρω ότι ίσως δεν καταλαβαίνεις. Αλλά δεν πειράζει. 

«Ν' αντέξεις είναι το ζητούμενο, όχι να καταλάβεις.»*

*Κική Δημουλά

Μ.

06.05.2014

Βαρκελώνη