THE END.
"Μου αρέσει να σκέφτομαι ότι στο τέλος κάθε ιστορίας, ξεκινάει για τον καθενα μία άλλη, η οποία μπορεί να είναι πολύ καλύτερη από την προηγούμενη."
--------
"Κι εμένα μου αρέσει να σκέφτομαι κάτι τέτοιο". Αυτό είπα στον εαυτό μου όταν βρήκα αυτή τη φράση έξω από ένα βιβλιοπωλείο της γειτονιάς. Ότι κάτι καλύτερο έρχεται.
Το προηγούμενο διάστημα ήταν γεμάτο με κύκλους που έκλεισαν. Ό ένας ήταν στη δουλειά, ο άλλος με το σπίτι. Συχνά πιστεύουμε ότι μόλις τελειώσει κάτι, αμέσως μετά θα ξεκινήσει κάτι άλλο, που ελπίζουμε ότι θα είναι καλύτερο. Ξεχνάμε, όμως, ότι ανάμεσα σ'αυτό που τελείωσε και σ'αυτό που ίσως αρχίσει, μπορεί να παρεμβάλεται ένα διάστημα. Αυτό που εδώ λένε transición, μετάβαση. Τα μεταβατικά διαστήματα. Τα μεταβατικά διαστήματα είθισται να είναι κάπως περίεργα, αμήχανα, λίγο γκρι. Ή τουλάχιστον έτσι τα βιώνω εγώ. Μελαγχολικά, κυκλοθυμικά. Άχρονα. Στα μεταβατικά διαστήματα δεν κατανοώ το πέρασμα του χρόνου. Νιώθω ότι οι μέρες είναι όλες ίδιες, δεν ξεχωρίζω τη Δευτέρα από το Σάββατο. Την αργία από την καθημερινή.
Τι περίεργο φθινόπωρο... Βρίσκομαι για πρώτη φορά χωρίς δουλειά. Τι περίεργο, τι άχαρο συναίσθημα. Από τους τρελούς ρυθμούς των προηγούμενων χρόνων... στο τίποτα. Μου είναι πολύ δύσκολο να το διαχειριστώ. Να δω αυτούς τους μήνες ως ένα διάλειμμα για να κάνω άλλα πράγματα που πάντα ήθελα να κάνω, αλλά ποτέ δεν είχα χρόνο. Και είναι αλήθεια πως έχω όντως πολλά πράγματα να κάνω, αλλά υπάρχει κάτι που δε μ'αφήνει να ευχαριστηθώ αυτό το "διάλειμμα". Η αγωνία για το μετά, το άγχος του να βρω το επόμενο βήμα, τα πολλά γιατί, η αίσθηση ότι ενώ προχωρούσα, τώρα θα μείνω στάσιμη.
Τα πράγματα είναι σχεδόν πάντα λιγότερο τραγικά απ' όσο τα βιώνουμε. Ωστόσο, είναι δύσκολο να δούμε καθαρά όσο είμαστε μέσα σ'αυτά και τα ζουμε.
Αύριο αλλάζει η ώρα, ερχόμαστε ακόμα πιο κοντά στο φθινόπωρο. Η αλλαγή της ώρας πέρυσι με είχε βρει στη Μαδρίτη, κάτι που απάλυνε κάπως τη μελαγχολία που με πιάνει κάθε φορά που μικραίνει η μέρα. Φέτος είμαι εδώ. Στη Βαρκελώνη, με όλα όσα συμβαίνουν στην πόλη αυτόν τον καιρό. Με μεταβατικά διαστήματα εντός και εκτός.
Ας ελπίσουμε τουλάχιστον ότι θα οδηγήσουν πραγματικά σε κάτι καλύτερο.
Μ.
28.10.2017
Βαρκελώνη
2 σχόλια:
αυτό που αγαπώ στα κείμενα σου είναι ο τρόπος που ταιριάζεις τις λέξεις: χωρίς φλυαρίες, με πολλά συναισθήματα, πολλές εικόνες, πολλούς συνειρμούς.
Καλές μεταβάσεις :)
@casper
Σ'ευχαριστώ πάρα, πάρα πολύ- είναι από τα πιο όμορφα πράγματα που μου έχουν πει ποτέ! :)
Μ.
Δημοσίευση σχολίου