Παρασκευή 15 Ιανουαρίου 2016

Επιστροφή και πρώτες σκέψεις...





Πέρασαν γρήγορα οι φετινές γιορτές. Δεν είναι παράπονο, είναι μία παρατήρηση. Πέρασαν γρήγορα, πολύ γρήγορα. Ούτε κατάλαβα πότε πήγα στην Αθήνα, πότε γύρισα, και να 'μαι πάλι στο ψηλοτάβανο σπίτι της οδού Marina με τα ζωγραφιστά πλακάκια...

Πέρασαν γρήγορα οι γιορτές, αλλά το μυαλό μου έχει μείνει πίσω, σ' εκείνα τα απογεύματα, μετά τα γιορτινά τραπέζια, που ξάπλωνα στον καναπέ του σπιτιού και χάζευα τα φωτάκια του δέντρου... Μέχρι που κάποια στιγμή όλα θόλωναν κι εγώ βυθιζόμουν σ' έναν γλυκό και ξέγνοιαστο ύπνο...

Ήταν όμορφες οι γιορτές και ήρεμες, ήσυχες, οικογενειακές. Κι αν πέρασαν γρήγορα, αυτό σημαίνει ότι μάλλον θα πέρασαν καλά.

Πρώτες μέρες του 2016 και γυρίζει στο μυαλό μου η ίδια σκέψη, που, βέβαια, δεν είναι ακριβώς σκέψη, είναι μία αίσθηση. Η αίσθηση ότι το 2016 θα είναι μία δύσκολη και κουραστική χρονιά. Δεν ξέρω γιατί αισθάνομαι έτσι, δεν μπορώ να το εξηγήσω... Ίσως φταίει το ότι ξέρω ότι με περιμένει πολλή δουλειά τους επόμενους μήνες, ίσως γιατί ξέρω ότι πάλι θα κληθώ να πάρω αποφάσεις... Όπως και να 'χει, ακόμα και μπροστά σ' αυτήν την αίσθηση, για πρώτη φορά δε φοβάμαι. Φέρνω στο μυαλό μου αυτήν τη φράση του Νίτσε που έλεγε "Από τότε που κουράστηκα να ψάχνω, έμαθα να βρίσκω. Κι από τότε που ο άνεμος μου εναντιώθηκε, έμαθα να σαλπάρω με όλους τους ανέμους". Έτσι νιώθω κι εγώ: ακόμα κι αν οι άνεμοι μου εναντιωθούν, μαθαίνω σιγά σιγά να σαλπάρω με όλους τους ανέμους. 

Κι αυτό είναι μεγάλο μάθημα.


Μ.
15.01.2016
Βαρκελώνη

4 σχόλια:

Σιχαμένη Αγάπη είπε...

Τι τέεεελειο αυτό του Νίτσε. Είναι απίθανο. Το λάτρεψα. Και μπράβο σου και όντως έτσι είναι. Μην όμως αφήσεις τον εαυτό σου να πιστέψει ότι δεν επιφυλάσσει το μέλλον νέες προκλήσεις. Πάντα θα υπάρχει κάποιος άνεμος που δεν γνώρισες ποτέ σου. Είναι μεγάλος ο κόσμος κι ο "πλανήτης" μας. Έχε την ψυχή σου πάντα σε επιφυλακή. Τόσο όσο χρειάζεται...

το κορίτσι που ήθελε πολλά είπε...

αχ μ' άρεσε κι εμένα αυτό του Νίτσε και μάλλον το χρειαζόμουν γιατί τελευταία δε νιώθω πως μπορώ να πλεύσω, με παίρνει λίγο ο αέρας.

Δύσκολη χρονιά θα είναι, το ξέρω, δεν είναι μια αίσθηση, είναι σιγουριά για μένα.
Αλλά θα μάθουμε, θα πλεύσουμε :)

Vive La Vie... είπε...

@Σιχαμένη Αγάπη

Είναι, πράγματι, πολύ όμορφη αυτή η φράση του Νίτσε. Για μένα σίγουρα θα είναι η φράση-σύνθημα της φετινής χρονιάς... Το μέλλον σίγουρα επιφυλάσσει εκπλήξεις και τις περιμένω όσο τίποτα άλλο- τουλάχιστον τις ευχάριστες!

Μ.

Vive La Vie... είπε...

@το κορίτσι που ήθελε πολλά.

Όχι μόνο θα μάθουμε, όχι μόνο θα πλεύσουμε, αλλά στο τελος θα αγαπήσουμε και όλο το σαλπάρισμα και τη διαδρομή (κι ας έχει φουρτούνες)- θα το δεις! :)

Μ.