μα δεν είναι. μα δεν είναι. μα δεν είναι.
οι στίχοι αυτοί θα μπορούσαν ίσως να είναι ο τίτλος αυτής της περιόδου, αυτού του διαστήματος, αυτού του φθινοπώρου, αυτής της αρχής που δεν μοιάζει με αρχή, αλλά με κάτι ημιτελές, με κάτι που δεν είναι ούτε αρχή, ούτε τέλος (μήπως η αρχή του τέλους;).
κάθε αρχή που δεν την επέλεξες μοιάζει με ερείπιο.
κάθε αρχή που σου επιβλήθηκε μοιάζει με ερείπιο.
αλλά μια φωνή λέει "μα δεν είναι".
ίσως είναι η φωνή του μελλοντικού μου εαυτού
που με τη σοφία που του δίνει
ο χρόνος και η απόσταση
ξέρει ότι
"αν είναι η μέρα βροχερή σέρνει πιο πλούσιο φως".
Μ.
08.11.2017
Βαρκελώνη
* | Βασίλης Αμανατίδης, 'Εσύ: τα στοιχεία' |
