Fragments of a trip...

Aναρωτιέμαι πότε πέρασε ένας μήνας...
Πότε έφυγα και πότε γύρισα...
Πόσα μέρη, πόσες εικόνες, πόσα χιλιόμετρα...
Ταξίδεψα με αεροπλάνα, τρένα, λεωφορεία, αυτοκίνητα, με τη σκέψη...
Εικόνες, πολλές εικόνες...
Τόσες πολλές, τόσο γρήγορα...
Τόσες σκέψεις, τόσες στιγμές...
Τα γράμματά μου χοροπηδούν στο μωβ σημειωματάριο που είχα μαζί μου. Οι κίτρινες σελίδες του γέμισαν σκέψεις που ήθελα να κρατήσω.
Δεν ξέρω αν τελικά μπόρεσα να τις κρατήσω- ίσως μερικές χάθηκαν στην πορεία, άλλες έμειναν πίσω για κάποιο άνεξήγητο λόγο, άλλες ήταν πιο επίμονες και με ακολουθούν ακόμα...

...

"Πρώτο τραγούδι...
"Viens faire-moi rêver..." και η πρώτη υπερατλαντική πτήση ξεκινάει...
Όλοι οι φόβοι είναι πια παρελθόν...
Βon Voyage...
Σήμερα... μια άλλη ήπειρος!!!"

03.06.2011 πτήση Βαρκελώνη-Μόντρεαλ

...

"Το καλύτερο σε ένα ταξίδι είναι να (ξανα-)συναντάς τους ανθρώπους σου."
28.06.2011 πτήση Μόντρεαλ-Βαρκελώνη




Μαρία,
30.06.2011




Υ.Γ. Η φωτογραφία είναι από την αγαπημένη μου στιγμή αυτού του ταξιδιού. Ένα σημείο που πάντα ονειρευόμουν να βρεθώ, χωρίς να ξέρω γιατί.
Γέφυρα του Μπρούκλυν, Νέα Υόρκη.

Cruzamos...

...el charco!!!!

Ή όπως είπε και η Κ. ...

"Αύριο... μια άλλη ήπειρος!"

Μαρία,

02.06.2011

Avant le voyage...

Τις παραμονές πριν από ταξίδια, πάντα νιώθω κάπως περίεργα.

Δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω, δεν ξέρω αν είναι άγχος, φόβος, δισταγμός, αγωνία...

Βλέπω το σπίτι μαζεμένο, μέσα στην ησυχία της νύχτας, ένα κεράκι με άρωμα ανθών πορτοκαλιού φωτίζει το δωμάτιο, η φωνή της Bille Hοliday από μακριά...

Και αυτή τη μικρή στιγμούλα, νιώθω τόσο όμορφα εδώ που δεν ξέρω αν θέλω να ριχτώ στο άγνωστο...

Θα μου περάσει όμως.

Θα μου περάσει όταν μπω στο αεροπλάνο κι εκείνο θα απογειωθεί, αφήνοντας πίσω όλους τους φόβους...

Εκείνη τη στιγμή που η λαχτάρα και η ανυπομονησία θα γίνουν ένα με τα σύννεφα...

Μαρία,
01.06.2011