"Isn't everything we do in life a way to be loved a little more?"
"Mήπως ό,τι κάνουμε στη ζωή δεν γίνεται για να μας αγαπήσουν λίγο περισσότερο;"
Μαρία,
31.01.2011
Δευτέρα 31 Ιανουαρίου 2011
Πέμπτη 27 Ιανουαρίου 2011
"Kανείς δε θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις."
(Αν υπάρχει μία φράση η οποία θα μπορούσε να συνοψίσει τον τρόπο που σκέφτομαι πάνω στις ανθρώπινες σχέσεις, νομίζω θα ήταν η φράση αυτή του Gabriel García Márquez. Tην πρωτοδιάβασα πολύ μικρή, πήγαινα νομίζω γυμνάσιο, αλλά ακόμα θυμάμαι τον αντίκτυπό της μέσα μου. Αυτή τη συγκίνηση που νιώθεις όταν διαβάζεις κάτι σημαντικό, κάτι που θεωρείς ότι μέσα του βρίσκεις μία αλήθεια- τη δική σου αλήθεια. Πάνε σχεδόν δέκα χρόνια από τότε, κατά τη διάρκεια των οποίων αναθεώρησα πολλά από αυτά που κάποτε σκεφτόμουν, όμως ποτέ μα ποτέ, δεν ξέχασα αυτή τη φράση. Θέλω να πιστεύω πως καταφέρνω να την ακολουθήσω και πως θα συνεχίσω να το κάνω.)
«Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν όλα αυτά που λέω εδώ.
Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι' αυτό που αξίζουν, αλλά γι'αυτό που σημαίνουν.
Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως. Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμόνταν. Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα!
Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο, αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα αλλά και την ψυχή μου.
Θεέ μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος. Θα ζωγράφιζα μ' ένα όνειρο του Βαν Γκογκ πάνω στα άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι κι ένα τραγούδι του Σερράτ θα ήταν η σερενάτα που θα χάριζα στη σελήνη. Θα πότιζα με τα δάκρυα μου τα τριαντάφυλλα, για να νοιώσω τον πόνο από τ' αγκάθια τους και το κοκκινωπό φιλί των πετάλων τους...
Θεέ μου, αν είχα ένα κομμάτι ζωή... Δεν θα άφηνα να περάσει ούτε μία μέρα χωρίς να πω στους ανθρώπους που αγαπώ, ότι τους αγαπώ. Θα έκανα κάθε άνδρα και γυναίκα να πιστέψουν ότι είναι οι αγαπητοί μου και θα ζούσα ερωτευμένος με τον έρωτα.
Στους ανθρώπους θα έδειχνα πόσο λάθος κάνουν να νομίζουν ότι παύουν να ερωτεύονται όταν γερνούν, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν όταν παύουν να ερωτεύονται! Στο μικρό παιδί θα έδινα φτερά, αλλά θα το άφηνα να μάθει μόνο του να πετάει. Στους γέρους θα έδειχνα ότι το θάνατο δεν τον φέρνουν τα γηρατειά αλλά η λήθη.
Έμαθα τόσα πράγματα από σας, τους ανθρώπους... Έμαθα πως όλοι θέλουν να ζήσουν στην κορυφή του βουνού, χωρίς να γνωρίζουν ότι η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο που κατεβαίνεις την απόκρημνη πλαγιά. Έμαθα πως όταν το νεογέννητο σφίγγει στη μικρή παλάμη του, για πρώτη φορά, το δάχτυλο του πατέρα του, το αιχμαλωτίζει για πάντα.
Έμαθα πως ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλον από ψηλά μόνο όταν πρέπει να τον βοηθήσει να σηκωθεί. Είναι τόσα πολλά τα πράγματα που μπόρεσα να μάθω από σας, αλλά δεν θα χρησιμεύσουν αλήθεια πολύ, γιατί όταν θα με κρατούν κλεισμένο μέσα σ' αυτή τη βαλίτσα, δυστυχώς θα πεθαίνω.
Να λες πάντα αυτό που νιώθεις και να κάνεις πάντα αυτό που σκέφτεσαι. Αν ήξερα ότι σήμερα θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ' έβλεπα να κοιμάσαι, θα σ' αγκάλιαζα σφιχτά και θα προσευχόμουν στον Κύριο για να μπορέσω να γίνω ο φύλακας της ψυχής σου. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ' έβλεπα να βγαίνεις απ' την πόρτα, θα σ' αγκάλιαζα και θα σού 'δινα ένα φιλί και θα σε φώναζα ξανά για να σου δώσω κι άλλα. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα άκουγα τη φωνή σου, θα ηχογραφούσα κάθε σου λέξη για να μπορώ να τις ακούω ξανά και ξανά. Αν ήξερα ότι αυτές θα ήταν οι τελευταίες στιγμές που σ' έβλεπα, θα έλεγα "σ' αγαπώ" και δεν θα υπέθετα, ανόητα, ότι το ξέρεις ήδη.
Υπάρχει πάντα ένα αύριο και η ζωή μας δίνει κι άλλες ευκαιρίες για να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει, αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και μας μένει μόνο το σήμερα, θα ΄θελα να σου πω πόσο σ'αγαπώ κι ότι ποτέ δεν θα σε ξεχάσω.
Το αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς, είτε νέος είτε γέρος. Σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία φορά που βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς. Γι' αυτό μην περιμένεις άλλο, κάν' το σήμερα, γιατί αν το αύριο δεν έρθει ποτέ, θα μετανιώσεις σίγουρα για τη μέρα που δεν βρήκες χρόνο για ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα φιλί και ήσουν πολύ απασχολημένος για να κάνεις πράξη μια τελευταία τους επιθυμία. Κράτα αυτούς που αγαπάς κοντά σου, πες τους ψιθυριστά πόσο πολύ τους χρειάζεσαι, αγάπα τους και φέρσου τους καλά, βρες χρόνο για να τους πεις "συγγνώμη", "συγχώρεσέ με", "σε παρακαλώ", "ευχαριστώ" κι όλα τα λόγια αγάπης που ξέρεις.
Κανείς δεν θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις.
(...)
Δείξε στους φίλους σου τι σημαίνουν για σένα.
(...)
Ξεκίνα να κάνεις πράξη τα όνειρά σου. Τώρα είναι η ώρα!»
Si por un instante Dios se olvidara de que soy una marioneta de trapo y me regalara un trozo de vida, posiblemente no diría todo lo que pienso, pero en definitiva pensaría todo lo que digo.
Daría valor a las cosas, no por lo que valen, sino por lo que significan.
Dormiría poco, soñaría más, entiendo que por cada minuto que cerramos los ojos, perdemos sesenta segundos de luz. Andaría cuando los demás se detienen, despertaría cuando los demás duermen. Escucharía cuando los demás hablan y cómo disfrutaría de un buen helado de chocolate!
Si Dios me obsequiara un trozo de vida, vestiría sencillo, me tiraría de bruces al sol, dejando descubierto, no solamente mi cuerpo, sino mi alma.
Dios mío si yo tuviera un corazón, escribiría mi odio sobre el hielo, y esperaría a que saliera el sol. Pintaría con un sueño de Van Gogh sobre las estrellas un poema de Benedetti, y una canción de Serrat sería la serenata que le ofrecería a la luna. Regaría con mis lágrimas las rosas, para sentir el dolor de sus espinas, y el encarnado beso de sus pétalos…
Dios mío, si yo tuviera un trozo de vida… No dejaría pasar un sólo día sin decirle a la gente que quiero, que la quiero.
Convencería a cada mujer u hombre que son mis favoritos y viviría enamorado del amor.
A los hombres les probaría cuán equivocados están al pensar que dejan de enamorarse cuando envejecen, sin saber que envejecen cuando dejan de enamorarse! A un niño le daría alas, pero le dejaría que él solo aprendiese a volar. A los viejos les enseñaría que la muerte no llega con la vejez, sino con el olvido.
Tantas cosas he aprendido de ustedes, los hombres… He aprendido que todo el mundo quiere vivir en la cima de la montaña, sin saber que la verdadera felicidad está en la forma de subir la escarpada. He aprendido que cuando un recién nacido aprieta con su pequeño puño, por primera vez, el dedo de su padre, lo tiene atrapado por siempre.
He aprendido que un hombre sólo tiene derecho a mirar a otro hacia abajo, cuando ha de ayudarle a levantarse. Son tantas cosas las que he podido aprender de ustedes, pero realmente de mucho no habrán de servir, porque cuando me guarden dentro de esa maleta, infelizmente me estaré muriendo.
Siempre di lo que sientes y haz lo que piensas. Si supiera que hoy fuera la última vez que te voy a ver dormir, te abrazaría fuertemente y rezaría al Señor para poder ser el guardián de tu alma. Si supiera que esta fuera la última vez que te vea salir por la puerta, te daría un abrazo, un beso y te llamaría de nuevo para darte más. Si supiera que esta fuera la última vez que voy a oír tu voz, grabaría cada una de tus palabras para poder oírlas una y otra vez indefinidamente. Si supiera que estos son los últimos minutos que te veo diría “te quiero” y no asumiría, tontamente, que ya lo sabes.
Siempre hay un mañana y la vida nos da otra oportunidad para hacer las cosas bien, pero por si me equivoco y hoy es todo lo que nos queda, me gustaría decirte cuanto te quiero, que nunca te olvidaré.
El mañana no le está asegurado a nadie, joven o viejo. Hoy puede ser la última vez que veas a los que amas. Por eso no esperes más, hazlo hoy, ya que si el mañana nunca llega, seguramente lamentarás el día que no tomaste tiempo para una sonrisa, un abrazo, un beso y que estuviste muy ocupado para concederles un último deseo. Mantén a los que amas cerca de ti, diles al oído lo mucho que los necesitas, quiérelos y trátalos bien, toma tiempo para decirles “lo siento”, “perdóname”, “por favor”, “gracias” y todas las palabras de amor que conoces.
Nadie te recordará por tus pensamientos secretos.
Demuestra a tus amigos cuanto te importan.
Ponle acción a tus sueños. El momento es este!"
Gabriel García Márquez
Mαρία,
27.01.2011
Τρίτη 25 Ιανουαρίου 2011
25...
Γιατί αν μετά από τόσο καιρό συνεχίζουμε να αποζητάμε ο ένας τα χέρια του άλλου σε ένα τρένο που φεύγει, αυτό κάτι σημαίνει.
Μαρία,
25.01.2011
Σάββατο 22 Ιανουαρίου 2011
Enero en la playa...
"¿Todavía tienes frío?
Bueno, cierra los ojos un minuto, que te llevo a un lugar..."
Το καλοκαίρι πέρασε.
Όλα τα πήρε το καλοκαίρι.
Κι εγώ σε αυτήν την παραλία.
Περπατώ και χάνομαι.
Είναι Γενάρης.
Enero en la playa έλεγε το τραγούδι.
Εγώ λέω, enero en la playa και μοναξιά.
Και από τον πίνακα πάνω από το κρεβάτι μου δεν ξέρω πια ποιες λέξεις να διαλέξω.
Ola.
Lágrima.
Soledad.
Ίσως και λίγο tal vez.
Πολύ λίγο.
Με τα tal vez δεν είναι να το παρακάνει κανείς.
Κι ας λέει η Κ. ότι "αν αξίζει να το κάνεις, αξίζει και να το παρακάνεις".
Κι αν αξίζει, μήπως θα το μάθεις ποτέ;
Κάνει κρύο.
Δεν είναι πια καλοκαίρι. Είπαμε. Εnero en la playa.
Φύγε.
Ή αν αντέχεις το κρύο του κάποτε, σφίξε γερά το κασκόλ σου και κοίτα τη θάλασσα κατάματα.
Αντέχεις;
Tal vez...
Μαρία,
22.01.2011
Κυριακή 16 Ιανουαρίου 2011
Σάββατο 15 Ιανουαρίου 2011
Παρασκευή 14 Ιανουαρίου 2011
Τετάρτη 12 Ιανουαρίου 2011
Ευχή για το 2011...
Θυμάσαι που πάντα έλεγα πως θεωρώ ως αρχή μιας χρονιάς τον Σεπτέμβρη, σαν σχολική χρονιά; Κι όμως φέτος νιώθω πως θέλω να ξεικινήσω τώρα τη χρονιά, πως όλο το διάστημα του φθινοπώρου ήταν ένα "νεκρό" διάστημα ανασυγκρότησης, πως τα φύλλα μου έπεσαν όπως αυτά των φθινοπωρινών δέντρων, γυμνώθηκαν με τον ερχομό του χειμώνα, αλλά περιμένουν ότι σε λίγο καιρό θα ξαναβγάλουν φύλλα, πιο πράσινα και πιο δυνατά. Έτσι νιώθω ακριβώς τώρα, επιστρέφοντας ξανά στην πραγματικότητά μου, την οποία έχω ανάγκη να χτίσω όπως εγώ ονειρεύομαι. Στο ημερολόγιο με τις ευχές του νέου χρόνου που έχουμε στο πατρικό μου σπίτι στην Αθήνα, την Πρωτοχρονιά του 2010 είχα γράψει ως ευχή "Εύχομαι ένα γεμάτο 2010 και ό, τι περνάει, να περνάει σωστά". Αυτήν την Πρωτοχρονιά, βλέποντας την περσινή μου ευχή συγκινήθηκα, γιατί πράγματι η ευχή μου είχε γίνει πραγματικότητα. Κι αμέσως έπιασα το στυλό και έγραψα την ευχή για τη φετινή χρονιά, μια ευχή που δεν είναι ακριβώς ευχή-ευχή, είναι ευχή- προτροπή. Για το 2011, λοιπόν, λέω:
"ΈΧΕΙΣ ΤΑ ΠΙΝΕΛΑ,
ΕΧΕΙΣ ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ,
ΖΩΓΡΑΦΙΣΕ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΚΑΙ ΜΠΕΣ ΜΕΣΑ."*
Καλή Χρονιά να έχουμε!
*Ν. Καζαντζάκης
Μαρία,
12.01.2011
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)