Ακίνητη.

Το λάπτοτ ανοιχτό.

Η ώρα περασμένη.

Μια εργασία που δε λέει να τελειώσει...

Το έγγραφο του word κενό.

Κι εγώ κενή είμαι.

Σφίξιμο στο στομάχι.

Πασχαλίδης, Μάλαμας και Τσανακλίδου δεν βοηθούν ούτε στη διάθεση, ούτε στην εργασία.

Ο χρόνος τρέχει, οι υποχρεώσεις τρέχουν.

Εγώ τρέχω;

Περίπου.

Το σώμα τρέχει, βιάζεται να τα προλάβει όλα.

Το μυαλό ακίνητο, κολλημένο σε μια κουβέντα, σε μια εικόνα- μάλλον φανταστική.

"Κι αυτό που κάνω, ποιος σου το ΄πε αδυναμία...;"

Ο χρόνος τρέχει.

Γράψε κάτι.

Όχι στο μπλογκ σου.

Στο word...

Για την εργασία, ντε!

Α, ναι, για την εργασία...

Τι να μου πει κι αυτή;

Ούτε αυτή με βοηθάει!

Κι ο χρόνος τρέχει...

Κι εγώ ακίνητη.

"...να λογαριάζω το μηδέν μου με το άπειρο..."

Μαρία.

25.11.2009

"Μάτια που δεν βλέπονται..."

"Μάτια που δε βλέπονται, γρήγορα λησμονιούνται

Μου πες κάποιο βράδυ με παράπονο θόλο..."

Απρόοπτη νύχτα.

Νιώθω μουδιασμένη.

Βγαίνω στο μπαλκόνι.

Χρειάζομαι αέρα.

Δεν ξέρω αν όσα μου είπες απόψε μου τα είπες όντως ή τα φαντάστηκα.

Είναι αργά.

Έχει ησυχία.

Όχι, δεν τα φαντάστηκα.

Τα είπες.

"Οι έρωτες, καρδιά μου, δεν πεθαίνουν, μα κοιμούνται..

Για να μπορούν κρυφά να κοροιδεύουν τον καιρό..."

Καληνύχτα...

Μαρία.

18.11.2009

"Πώς να τη νιώσω τη χαρά αν δεν στεγνώσει η λύπη...;"*

Ναι, έχετε δίκιο.
Σε τι απ' όλα;
Δεν ξέρω. Σε όλα, νομίζω.
Σε αυτά που λέτε.
Κι εγώ τα ίδια θα μου έλεγα.
(Φαντάζομαι.)
Αν με βοηθάνε όσα μου λέτε;
Δεν ξέρω.
Μάλλον όχι.
Αλλά ότι τα λέτε μου αρκεί.
Γιατί είστε εκεί
Αυτό μετράει.
Αν θα συνέλθω;
Φαντάζομαι, ναι.
Θα έρθουν καλύτερες μέρες, οι κερασιές θα ανθίσουν και φέτος και τα λοιπά...
Ότι πρέπει να συνέλθω;
Ε, ότι πρέπει, πρέπει.
Πότε;
Πότε δεν ξέρω.
Σύντομα;
Για σύντομα, να σας πω την αλήθεια, δεν το βλέπω.
(Αλλά και πάλι, ποτέ δεν ξέρεις.)
Τι είπατε;
Α, ότι θέλετε να είμαι χαρούμενη.
Κι εγώ το θέλω.


Αλλά.......





"Πώς να τη νιώσω την χαρά αν δεν στεγνώσει η λύπη...;;;"








*Πυξ Λαξ



Μαρία,
15.10.2009

"Στο κάστρο το παλιό..."

Στο κάστρο το παλιό

σε κάποιο τοίχο σου ΄χα γράψει "σ' αγαπώ"

το πιο γλυκό μου μήνυμα...

Το πλήρωσα κι αυτό

τόσο ακριβά που να μην ξέρω αν σε μισώ

είναι βαρύ το τίμημα.

Είμαι εδώ και είσαι εκεί

εγώ στη δύση και εσύ στην ανατολή

Είμαστε στίχοι που δεν χώρεσαν μαζί

στη μουσική...

Κουράγιο πού να βρω

να ξαναγγίξω το κορμί σου το γλυκό

της ομορφιάς το χάρισμα...

Δεν θ΄ανταποκριθώ

όπως εκείνο τον παλιό καλό καιρό

στου φεγγαριού το κάλεσμα...

Είμαι εδώ και είσαι εκεί

εγώ στη δύση και εσύ στην ανατολή

είμαστε στίχοι που δέν χώρεσαν μαζί

στη μουσική...

Στο κάστρο το παλιό

σε κάποιον τοίχο σου 'χα γράψει "σ' αγαπώ"

το πιο γλυκό μου μήνυμα....

Μαρία.

14.10.2009

Barcelona: Μέρος Ι. : Δύο μήνες.....

....................και συνεχίζω.......... ...


Xωρίς πολλά λόγια...
Αλλά με πολλές σκέψεις...
Ο χρόνος κυλάει...
Υπέρ μου ή κατά μου...

Κάθομαι σε μια γωνία και δεν μπορώ να κάνω τίποτα άλλο από τον αφήνω να κυλάει...

Και όπου με βγάλει...



Μαρία.
13.11.2009

Tres mujeres y un pájaro...!!!

Αφιερωμένο....

Γεμάτο σπίτι

+

Γέλια

+

Τρεις αγκαλιές

+

Φωτογραφίες (επιτέλους) χαρούμενες

+

Ποτήρια κρασί

+

Συζητήσεις μέχρι το πρωί

+

Ζεστασιά

+

Ασφάλεια

+

Αγάπη

+

Βόλτες

+

Καφέδες

+

Ένα τσιγάρο

+

Τapas

+

Χορός

+

Τραγούδια

+

Αστεία

+

Ξενύχτια

+

Παρέα

+

Γέλια

+

Γέλια

+

Γέλια

=

Η πιο όμορφη εβδομάδα στη Βαρκελώνη.

Μαρία.

11.10.2009