Έφτασε πάλι η τελευταία μέρα του χρόνου.
Κάθε χρόνο τέτοια μέρα, αργά, πολύ αργά το βράδυ, όταν όλοι έχουν κοιμηθεί και τα μόνα φώτα που φέγγουν είναι τα χριστουγεννιάτικα λαμπιόνια, κάθομαι μόνη μου, στην αγαπημένη μου γωνιά του σπιτιού και σκέφτομαι τη χρονιά που πέρασε...
2008... Πόσο διαφορετική χρονιά. Πόσο "γεμάτη", πόσο έντονη, πόσο ιδιαίτερη...
Το 2008 με βρήκε στην πλατεία του Trocadero να κοιτάω τον Πύργο του Άιφελ... Γύρω μου άνθρωποι απ' όλα τα μέρη της γης, τουρίστες, φοιτητές, διάφοροι... Όλοι στριμωγμένοι περιμέναμε την αλλαγή του χρόνου. Φορούσα, θυμάμαι, την καλή μου μαύρη φούστα, ναι αυτή με το φουρό, κόκκινα παπούτσια κι ένα κόκκινο κασκόλ. Ήθελα να υποδεχτώ το χρόνο με τα καλά μου. Όμως, ακόμα κι αν τα κόκκινα γοβάκια μου πατούσαν στην Place de Trocadero, το μυαλό μου πετούσε στην Αθήνα, στο σπίτι μου, στους φίλους μου, στην πόλη μου... Ήταν από τις λίγες στιγμές που αισθανόμουν ξένη. Μου έλειπε η θαλπωρή του πατρικού μου σπιτιού, η μυρωδιά από τα μελομακάρονα, η βασιλόπιτα της γιαγιάς... Το μικρό μου σπιτάκι στο 15ο διαμέρισμα, δεν είχε χριστουγεννιάτικο δέντρο. Είχε μοναχά κάποια στολίδια που είχα αγοράσει ένα κρύο απόγευμα από τα Τati στη Μονμάρτη και λίγα φωτάκια από τα Monoprix της γειτονιάς. Α! Και όλες τις χριστουγεννιάτικες κάρτες που μου είχαν στείλει φίλοι και συγγενείς από την Ελλάδα. Εκείνη την Πρωτοχρονιά, λοιπόν, είπα στον εαυτό μου, πως δε θα ξαναλείψω ποτέ τις γιορτές από το σπίτι μου.
Πέρασε ένας χρόνος από τότε (σαν χτες μου φαίνεται...).
Φέτος θα είναι όλα όπως πάντα. Η αλλαγή του χρόνου θα με βρει στο σπίτι μου, με την οικογένειά μου και τους φίλους μας. Στην αντίστροφη μέτρηση δε θα μετρήσουμε "dix, neuf, huit, sept, six, cinq...", αλλά θα πούμε "δέκα, εννιά, οχτώ, εφτά..."...Κι όταν μπει ο καινούργιος χρόνος δε θα ευχηθούμε "Bonne Année", αλλά "Καλή Χρονιά"... Θα κόψουμε τη πατροπαράδοτη βασιλόπιτα της γιαγιάς και όχι galette de roi... Κι ίσως κανείς να μην καταλάβει γιατί αυτές οι μικρές λεπτομέρειες έχουν τόσο μεγάλη σημασία για μένα, ούτε γιατί απολαμβάνω τόσο πολύ τη χριστουγεννιάτικη σπιτική ζεστασιά.
Φεύγοντας αυτή η χρονιά μου αφήνει 2008 αναμνήσεις, άλλες τόσες εικόνες, ακόμα περισσότερες στιγμές... Τα ταξίδια που έκανα, τα μέρη που επισκέφτηκα, οι δρόμοι που περπάτησα, οι θάλασσες που αγνάντεψα... Μα πάνω απ' όλα οι άνθρωποι που γνώρισα. Όλοι αυτοί με τους οποίους μοιράστηκα σκέψεις, όνειρα, ανησυχίες, ελπίδες... Όλοι αυτοί που θα μείνουν , αλλά και άλλοι με τους οποίους μπορεί να μην ξανασυναντηθούμε ποτέ...
Όλα αυτά τα κλείνω μέσα μου και περιμένω.
Καλή Πρωτοχρονιά!
Μaría.
31.12.08
